Yuja Wang (fortepian) Deutsche Grammophon 2010 Dystrybucja: Universal Music Polska
Interpretacja: 
Dwudziestotrzyletnia Chinka Yuja Wang, wykształcona w Kanadzie i USA, to silna osobowość, która chce decydować o całości produkcji artystycznej – od wyboru fortepianu (wspaniały steinway), przez ustawienie kolejności utworów (nawet wewnątrz cykli), po decyzję o tytule płyty. Jej drugi krążek dla DG nazywa się „Transformacja”, co odnosi się zarówno do buddyjskiej idei ciągłej przemiany, jak i do przekształceń tematów muzycznych, na których opierają się wariacje, sonaty czy transkrypcje. Właśnie te gatunki znalazły się w programie albumu. Wiotka dziewczyna od pierwszych dźwięków prezentuje taką energię uderzenia i precyzję, że uszy otwierają się ze zdumienia, a podziw nie opuszcza słuchacza już do końca. Chyba nie słyszeliśmy jeszcze tak burzliwych glissand i takiej zdolności do manualnej schizofrenii – do maksymalnego zróżnicowania artykulacji i touché między lewą a prawą ręką. Ba, Yuja Wang gra, jakby miała cztery ręce. Wyznaje, że jej zamiarem było osiągnięcie tak klarownego brzmienia jak orkiestra (sic!) clevelandzka pod Boulezem i, naprawdę, prawie jej się to udaje! Cóż za zdolność przerzucania się od motorycznego brutalizmu do kantylenowego liryzmu (wariacje Brahmsa na temat Paganiniego), cóż za niuansowanie dynamiki (sonaty Domenica Scarlattiego) i kontrola nad rozrastającą się formą („La Valse” Ravela). „Moje ręce nie są duże, a akordy mają dużą rozpiętość” – mówi Yuja Wang. Kokietka.
Autor: Hanna i Andrzej Milewscy
Źródło: HFiM 10/2010
