Recenzje

Amerykańską formację Mercury Rev tworzą Jonathan Donahue (gitara, śpiew) oraz Sean „Grasshopper” Mackowiak (gitara, klarnet). W Polsce poznaliśmy ją lepiej w 1998 roku, po ukazaniu się albumu „Deserter’s Songs”. Wcześniej mało kto o niej słyszał, mimo że grupa zdążyła wydać trzy albumy.

The The to zespół o tyle nietypowy, że w jego stałym składzie występuje tylko jeden muzyk. Nierzadko cały materiał rejestruje sam, grając na wielu instrumentach i wykonując wszystkie partie wokalne. Jedynie czasem zaprasza do studia sidemanów.

Czyżby grupa Yes wróciła do studia ze swym najlepszym wokalistą? Instrumenty klawiszowe w otwierającym album nagraniu „True Messenger” brzmią jak te pod palcami Ricka Wakemana. Tyle że legendarny pianista od dawna nagrywa pod swoim nazwiskiem i tym razem również nie dołączył do składu.

To już 10. tom pieśni Moniuszki w ramach autorskiego projektu pianistki i producentki Jolanty Pszczółkowskiej-Pawlik. Zawiera 25 utworów, jak zawsze wybranych przez pomysłodawczynię według pewnego klucza.

Paweł Marcin Strzelecki pisze o sobie: jeden z najpłodniejszych polskich kompozytorów współczesnych. Zaiste, w wieku 49 lat mając w dorobku 12 symfonii, 3 koncerty, 18 kwartetów i 16 sonat, może myśleć o pobiciu rekordu wszech czasów, należącego do Telemanna. A mówiąc zupełnie poważnie, Strzelecki to człowiek superpracowity, wielce utalentowany i niechowający własnej twórczości pod korcem.

Zawartość krążka jest w istocie recitalem skierowanym do indywidualnych słuchaczy gdzieś w przestrzeni rynku fonograficznego. Śpiewaczka Hanna Zajączkiewicz (sopran) wybrała na swój album nieznane lub mniej znane utwory kompozytorów słowiańskich XX wieku. Są to twórcy z trzech krajów: Polak Kazimierz Wiłkomirski (również wiolonczelista,, dyrygent i pedagog), Czech Klement Slavicky i Ukrainiec Wiktor Kosenko.

Kasia Nova, czyli Katarzyna Brodowska, to doświadczona wokalistka. Choć od lat działa na scenach krajowych i zagranicznych, to do mainstreamu na razie nie udało jej się dotrzeć. Tym razem postanowiła wydać elegancką płytę ze standardami, które mieszają się z kompozycjami premierowymi.

Za każdym razem, kiedy sięgam po jakiekolwiek dzieło kultury opatrzone religijnym znakiem wodnym, mam obawy, czy aby nie będzie to kolejny twór przeznaczony do wyświetlania lub odsłuchiwania jedynie w salkach parafialnych. Uważam, że ci, którzy pragną głosić dobrą nowinę, powinni używać uniwersalnych środków wyrazu, a nie tylko tych zarezerwowanych dla ich zamkniętych stref. W przeciwnym […]

Może jest to najlepsza płyta z solowego repertuaru Davida Gilmoura, niemniej ustępuje longplayom „The Pros and Cons of Hitch Hiking” i „Amused To Death” Rogera Watersa. Z tego względu ocena nie może być wyższa. Album zawiera wprawdzie atrakcyjny materiał, ze słynną gitarą lidera na pierwszym planie, ale zdarzają się słabsze momenty.

Szósta solowa płyta byłego gitarzysty i wokalisty duetu The Whie Stripes rozpoczyna się bluesowo. Tak brzmi wstęp do nagrania „Old Scratch Blues” i dopiero po chwili pojawiają się klimaty rockowe. Jack White czuje się w nich najlepiej, ale na „No Name” dostrzeżemy również elementy punkowe i grunge’owe.

W 2024 roku ukazał się podwójny album „Mind Games” Johna Lennona, wznowiony przez londyńską oficynę Calderstone Productions. Pełni ona rolę administratora nagrań The Beatles przejętych od koncernu EMI. Zapewne niejeden fan Beatlesów się zdziwi.

Joan As Police Woman to estradowy pseudonim 54-letniej amerykańskiej piosenkarki Joan Wasser. Artystka ma na koncie kilkanaście albumów, zarówno studyjnych, jak i koncertowych. Po utworach z repertuaru innych kompozytorów (m.