Książki

Seria „Małe monografie” Polskiego Wydawnictwa Muzycznego liczy już około dwudziestu pozycji – portretów kompozytorów. Kolejnością wydawania książek nie kieruje chronologia dziejów muzyki. Nie obowiązuje też ranking „ważności” twórców, wynikający z długości haseł w encyklopediach.

Przed kilkoma laty Polskie Wydawnictwo Muzyczne zainaugurowało serię książek o operze – portretów polskich twórców sceny operowej – gwiazd, mistrzów, autorytetów, inspiracji. Kolejne tomy serii poświęcono sylwetkom śpiewaków (Aleksandra Kurzak, Jerzy Artysz, Tomasz Konieczny) i reżyserów (Michał Znaniecki, Marek Weiss). Niemal wszystkie publikacje mają formę wywiadu rzeki, z udziałem krytyków muzycznych w roli „akuszerów” rozmowy.

Oprócz liturgicznego (nabożeństwo do Męki Pańskiej), słowo „pasja” ma kilka znaczeń: zamiłowanie do czegoś, silne wzburzenie, dzieło artystyczne poświęcone męce Chrystusa. Z nimi wszystkimi była związana aktywność Andrzeja Chłopeckiego (1950-2012) – muzykologa, krytyka, organizatora życia muzycznego. Z wieloznaczności pojęcia pasji czerpał inspirację, energię i kreatywność.

To jedyne takie trio: trio do czytania. Trio złożone z trojga autorów piszących o muzyce. W rzeczywistości prawdopodobnie nigdy się nie spotkali, lecz przedstawione tu ich książki tworzą trzy głosy, trzy linie melodyczne, tym razem nie do grania, lecz do czytania.

W ostatnich latach ukazuje się coraz więcej książek-portretów muzycznych. Wydają je nie tylk o oficyny kojarzone z publikacjami naukowymi i artystycznymi. Gwiazdy piosenki, popularne grupy rockowe, legendy sceny alternatywnej, a z drugiej strony – sławni śpiewacy czy k ompozytorzy – każdy, kto z tworzoną/wykonywaną przez siebie muzyką trafił do publiczności, ma też szansę trafić do […]

Muzykolodzy należą do największych erudytów wśród uczonych. Wszechstronne wykształcenie i znajomość języków obcych sprawiają, że świat dokonań współczesnej światowej humanistyki stoi przed nimi otworem. Nie potrzebują polskich edycji głośnych książek ich zagranicznych kolegów – ale przekłady tych pozycji mają wielkie znaczenie dla wszystkich tych, którzy, choć bez muzykologicznego dyplomu, uważają muzykę za jedną z fundamentalnych […]

Kazimierz Serocki (1922-1981) i Zygmunt Krauze (ur. 1938) należą do najważniejszych postaci powojennej muzyki polskiej – jako kompozytorzy wyznaczający nowe trendy, wykonawcy (zwłaszcza Krauze – wciąż aktywny pianista), animatorzy życia muzycznego (Serocki był współinicjatorem festiwalu Warszawska Jesień) i pedagodzy. Poświęciliśmy im już wiele uwagi na naszych łamach, opisując płyty z ich utworami, podsumowując dorobek Krauzego […]

O książce „Poszukiwanie. Jerzy Artysz w rozmowie z Aleksandrem Laskowskim i Sylwią Wachowską” Polskie Wydawnictwo Muzyczne od siedmiu lat rozwija serię książkową „Opera”. Do tej pory ukazało się pięć pozycji.

Nieustannie na tych łamach zadajemy sobie pytanie: „Jak pisać o muzyce” i nieustannie dochodzimy do wniosku, że istota muzyki pozostaje fenomenem nieuchwytnym dla słowa. Można omawiać budowę utworu, genezę jego powstania i kontekst funkcjonowania. Można się zastanawiać nad tempem czy dynamiką interpretacji, lecz im bliżej samego dźwięku, brzmieniowej konkretyzacji partytury – tym bardziej bezsilne staje […]

Kiedy Polskie Wydawnictwo Muzyczne rok temu startowało z serią „Małe monografie”, recenzenci zadawali pytanie: dla kogo właściwie są te książki? Kieszonkowy format, nieduża objętość, brak ilustracji, potoczysta narracja, unikanie żargonu muzykologicznego, niewygórowana cena – te cechy wskazują na popularny i popularyzujący charakter publikacji. Z drugiej strony, gęstość materiału i – przy całej przystępności stylistycznej – […]

W „Potopie” Sienkiewicza zaledwie dwa zdania zajmuje opis próbnej jazdy księcia Radziwiłła na pięknym wierzchowcu; w blisko pięciogodzinnej ekranizacji w reż. Jerzego Hoffmana ta scena trwa niewiele ponad minutę, lecz, szczerze mówiąc, tylko ją z tej filmowej kolubryny zapamiętałam. To estetyczna perła – za sprawą muzyki.

„Nie zasiadłam do tej książki z intencją odbrązawiania Szymanowskiego, bo wydawało mi się, że z grubsza znam jego biografię i po prostu uważałam, że może być interesująca. Ale nagle okazało się, że wszystko trzeba weryfikować, a czasami dojście do prawdy wymaga nieomal detektywistycznego zacięcia” – mówiła Danuta Gwizdalanka w wywiadzie dla „Gazety Wyborczej”. Pierwsze podejście […]