Utwory hip-hopowe od dawna zajmują wysokie pozycje na listach przebojów, a światowej sławy raperzy koncertują na stadionach. Odkąd w 2019 roku magazyn „Forbes” zaliczył Jaya-Z do grona miliarderów, liczba zamożnych przedstawicieli tego gatunku rośnie. Drake miliarderem jeszcze nie jest, ale z majątkiem wycenianym na 280 milionów dolarów do biednych z pewnością nie należy.
Aubrey Drake Graham urodził się 24 października 1986 roku w Toronto. Wykonawcy z Kanady rzadziej niż Amerykanie triumfują na listach przebojów, ale kiedy już to się dzieje, to zwykle długo o nich pamiętamy. Artyści tacy jak Neil Young, Celine Dion, Bryan Adams, Leonard Cohen czy grupa Rush zyskali międzynarodową sławę. Żeby jednak z sukcesem rywalizować z Amerykanami w hip-hopie, trzeba nie lada talentu. W końcu styl wywodzi się z nowojorskiego Bronksu. To tam na początku lat 70. XX wieku klubowi didżeje zaczęli zapętlać fragmenty popularnych dyskotekowych utworów, uzyskując w ten sposób rytmiczne motywy, podkręcone mocnym basem i elektroniczną perkusją. Do dynamicznych ostinatowych podkładów pierwsi raperzy wykrzykiwali rymowane teksty, jak to dekadę przed nimi robili wykonawcy na Karaibach. Właśnie tam powstał „toasting”, będący rytmiczną melodeklamacją, zwykle rymowaną, a niekiedy improwizowaną do mieszanki reggae, jungle i ska.
W hip-hopie zasmakował także Drake, jednak jego kariera rozpoczęła się nie od muzyki, lecz od aktorstwa. Popularność zyskał jako jeden z bohaterów telewizyjnego serialu „Degrassi – nowe pokolenie” (2001-2015), opowiadającego o perypetiach młodzieży uczącej się w tytułowym liceum. Drake pojawiał się na ekranie w ośmiu kolejnych seriach kanadyjskiego tasiemca, grając koszykarza Jimmy’ego Brooksa, który musiał porzucić sportową karierę po tym, jak został postrzelony przez jednego ze szkolnych kolegów. Współpraca przyszłego rapera z reżyserem serialu nie układała się najlepiej; Drake notorycznie się spóźniał na zdjęcia. Już wtedy nagrywał piosenki, które publikował na mixtape’ach, a jako że robił to nocami, rano trudno mu było się obudzić i zdążyć na plan. Dopiero kiedy zerwał z serialem, mógł się w pełni poświęcić swojej prawdziwej pasji.
Rap inaczej
„Lubię łagodną muzykę z elementami R&B, ale wykonywanie ostrzejszych numerów również sprawia mi frajdę – deklaruje. – Kiedy prezentuję te bardziej dynamicznie kompozycje, ludzie wykrzykują ze mną teksty i szaleją z radości.” Drake rapuje inaczej niż jego konkurenci z USA. O ile oni stawiają na agresywne recytacje, o tyle on często wplata spokojne melodie. Łączy rap z soulem i R&B. Ostre okazują się natomiast teksty piosenek, w których często porusza drażliwe tematy. Nierzadko używa niecenzuralnych słów oraz slangowych zwrotów. Zdarza się jednak, że uderza w romantyczny ton, czego przykładem najpopularniejszy w jego dorobku utwór „One Dance”. To zresztą nie jedyny numer, w którym pojawiają się kwestie relacji damsko-męskich. Powstała nawet lista piosenek Drake’a idealnych na wesele. „Próbuję się poruszać w różnych stylach, bo zależy mi, aby to, co robię, sprawiało mi przyjemność. Wciąż szukam nowych wyzwań. Zmieniam strukturę utworów, bo nie chcę się powtarzać. Nie boję się eksperymentować, bo jeszcze nie miałem wpadki.”
Pierwsze kroki
Drake rozpoczął karierę w 2006 roku od wspomnianych mixtape’ów, czyli zestawów amatorskich nagrań. Po pierwszym takim wydawnictwie, zatytułowanym „Room For Improvement”, wydał jeszcze dwa – „Comeback Season” (2007) i „So Far Gone” (2009). Z tego ostatniego pochodzi jego pierwszy przebój – „Best I Ever Had”. „Zwróciły wtedy na mnie uwagę ważne osoby z branży – wspomina. – Udało się nakręcić teledysk do tej piosenki. Jestem na nim wystraszony, bo bałem się patrzeć w obiektyw, ale wreszcie się poczułem jak prawdziwy raper.” W 2010 roku na rynek trafił debiutancki longplay artysty, zatytułowany „Thank Me Later”. Znalazło się na nim 14 kompozycji, nad którymi pracowało kilkunastu twórców. To typowe dla tego stylu, ponieważ rapowe utwory komponują całe sztaby autorów. Ponadto są też pod nimi podpisani twórcy piosenek, z których pochodzą sample. To dlatego „współautorami” jednego z numerów Drake’a, pt. „Champagne Poetry”, są John Lennon i Paul McCartney. Rozpoczyna się on bowiem motywem z znanej kompozycji The Beatles „Michelle”. Pod numerem „Pound Cake/Paris Morton Music 2” podpisany jest z kolei legendarny muzyk soulowy Isaac Hayes, odpowiedzialny m.in. za przebojowy soundtrack do filmu „Shaft”.
Równie liczne co grupa autorów piosenek Drake’a jest grono wspierających go producentów – nad płytowym debiutem pracowało ich aż ośmiu. Gdzie te czasy, kiedy to samo i nierzadko lepiej potrafił zrobić jeden fachowiec? Na myśl przychodzi od razu George Martin – producent ponadczasowych kompozycji The Beatles. Długa jest również lista zapraszanych do studia gości. Na krążku „Thank Me Later” wystąpili m.in. Alicia Keys, Nicki Minaj, Lil Wayne oraz wspomniany Jay-Z. Drake’owi towarzyszy więc muzyczna czołówka, w dodatku nie tylko hip-hopowa. Lil Wayne nie znalazł się w studiu przez przypadek. To idol Drake’a, który jako jeden z pierwszych zainteresował się twórczością młodego rapera i wspierał go w początkach kariery. To jego koncerty otwierał artysta, kiedy stawiał na scenie pierwsze kroki. „Kiedy debiutowałem, marzyłem, aby dorównać Wayne’owi – wspomina. Podziwiałem jego talent, sumienność i pracowitość. Był moim mentorem, ale pozostawiał mi swobodę działania.”
Sukcesy
Płyta „Thank Me Later” od razu po premierze trafiła na szczyt kanadyjskiego zestawienia bestsellerów i zajęła pierwsze miejsce w USA. Aktualnie muzyk ma na koncie osiem albumów, z których pochodzą liczne single. Zależnie od źródła nakłady jego płyt nieco się różnią, ale łącznie jest to około 200 mln egzemplarzy. We wszystkich statystykach Drake mieści się w ścisłej światowej czołówce. Najlepiej sprzedawał się do tej pory jego drugi longplay – „Take Care”, choć najwięcej hitów znalazło się na „Scorpion”. Są to m.in. „In My Feelings” (z udziałem City Girls), „Nice For What”, „God’s Plan” oraz „Nonstop”. W październiku 2023 muzyk wydał krążek „For All the Dogs”, którym potwierdził swoją wysoką pozycję w hip-hopowej hierarchii. Wydawnictwo od razu po premierze wspięło się na szczyt zestawienia „Billboard 200”, podsumowującego sprzedaż w USA. Również w innych krajach szybko znikało z półek – w Polsce dotarło do piątego miejsca na liście OLiS. Równocześnie dwie piosenki z „For All the Dogs” otwierały listę „Billboard Global 200”, obrazującą popularność nagrań w ponad 200 krajach. Były to „IDGAF” (miejsce pierwsze) oraz „First Person Shooter” (pozycja druga). Cztery inne utwory Kanadyjczyka trafiły do pierwszej dziesiątki tego zestawienia.
Co ciekawe, muzyk wyprzedza wszystkich wykonawców na Spotify. Jego piosenki odtwarzano tam 63,2 mld razy. Na drugim miejscu znalazła się Taylor Swift z wynikiem 58,5 mld, natomiast Ed Sheeran z wynikiem 46,7 mld jest dopiero piąty. Pierwszą dziesiątkę zamyka Post Malone (35,4 mld) – raper, który podobnie jak Drake tworzy również piosenki w innych stylach. Międzynarodowa popularność pozwoliła wykonawcy zgromadzić pokaźny majątek. 280 milionów USD daje mu szóste miejsce na liście najbogatszych raperów. Pierwszą dziesiątkę hip-hopowych krezusów zamyka wspomniany wcześniej Lil Wayne. O artystycznym poziomie dokonań Drake’a świadczy pięć nagród Grammy. Ponadto otrzymał aż 51 nominacji do tego prestiżowego wyróżnienia. Do złotego gramofonu kandydował m.in. jego „No Guidance”, w którym towarzyszy soulowemu wokaliście Chrisowi Brownowi. Piosenkę skomponowali wspólnie, a ukazała się na longplayu Browna pt. „Indigo”. To kolejny utwór, który potwierdza, że zainteresowania Drake’a nie ograniczają się do hip-hopu. „Sam piszę wszystkie teksty i lubię zdradzać innym pomysły na piosenki – mówi. – Każda współpraca, która prowadzi do celu, jest dobra. Nawet jeżeli ktoś wszystko za ciebie napisze, a ty tylko dobrze to zaśpiewasz, możecie osiągnąć sukces.”
Trasa
Muzyk ceni spotkania z publicznością. Mówi, że koncerty go inspirują i poprawiają jego interpretacyjne umiejętności. W Polsce występował tylko raz. Było to w 2015 roku w czasie festiwalu Open’er w Gdyni. Niedawno zrobił sobie dłuższą przerwę. W 2018 roku zakończył trasę „Aubrey & the Three Migos Tour” i później tylko sporadycznie pojawiał się na scenie. Wrócił do występów w 2023 roku. Aktualnie trwa jego tournée „It’s All A Blur”, którym podsumowuje ostatnią dekadę twórczych poszukiwań. Na scenie towarzyszy mu 31-letni brytyjski raper Shéyaa Bin Abraham-Joseph, znany w branży pod pseudonimem 21 Savage. Drake nagrał z nim w 2022 roku longplay „Her Loss”, który zaraz po premierze trafił równocześnie na szczyty list bestsellerów w USA i Kanadzie.
Prywatnie
Kiedy nie koncertuje, wiedzie spokojny żywot w Toronto. Mieszka w olbrzymiej willi z krytym basenem, którą wybudował za blisko 100 mln dolarów. Swoją posiadłość zaprezentował fanom w teledysku do utworu „Toosie Slide”. Pokoje mają 4,4 metra wysokości. Portal „Fancy Pants Homes” informuje, że przepisy budowlane takich nie przewidują, ale dla Drake’a zrobiono wyjątek. „Czy chcesz ze mną zatańczyć?” – śpiewa prezentując kolejne pomieszczenia i ucząc widzów, jak się poruszać w rytm muzyki. „Potrafię tak jak Michael Jackson” – zapewnia, choć nie tańczy tak dobrze, jak autor „Thrillera”. Mimo to sprawia wrażenie zadowolonego z siebie i szczęśliwego.
W kontekście tylu sukcesów jego dobry nastrój jest w pełni uzasadniony. „Moje obecne życie polega na zapewnieniu sobie spokoju – mówi, siedząc wygodnie na sofie. – Żebym mógł wypić espresso i delektować się winem.” Jest dumnym ojcem Adonisa Grahama (ur. 11 października 2017 roku). Niebieskooki blondwłosy chłopiec nie jest podobny do ojca. „Porównywali nasze DNA w trzech różnych instytucjach, żebym miał pewność, że to rzeczywiście mój syn” – twierdzi Drake. Raper opiekuje się nim naprzemiennie z jego matką, a swoją byłą partnerką, francuską artystką Sophie Brussaux. Malec wziął udział w teledysku promującym nagranie ojca, zatytułowane „8AM in Charlotte”. „W ciągu ostatnich czterech lat uwierzyłem, że jeszcze długo po tym, jak odejdę z tego świata, pozostanę częścią jego muzycznej historii – mówi. – Fakt, że ludzie wymieniają mnie wśród gwiazd, które podziwiałem, kiedy miałem pięć lat, utwierdza mnie w przekonaniu, że coś w życiu osiągnąłem.” Nic, tylko pogratulować!
Dyskografia studyjna solowa
1. Thank Me Later (2010)
2. Take Care (2011)
3. Nothing Was the Same (2013)
4. Views (2016)
5. Scorpion (2018)
6. Certified Lover Boy (2021)
7. Honestly, Nevermind (2022)
8. For All the Dogs (2023) Album nagrany razem z 21 Savage Her Loss (2022)
Grzegorz Walenda
Hi-Fi i Muzyka 02.2024
