DUX 2020
Muzyka: 
Nigdy nie lubiłem Wojciecha Waglewskiego. Wprawdzie nie mogłem mu odmówić pomysłowości, umiejętności doboru świetnych muzyków i konsekwencji w działaniu, ale jednocześnie, jakby na przekór temu wszystkiemu, rzucała mi się w uszy pewna przypadkowość, dziwny eklektyzm i… brak konsekwencji artystycznej. Raz cięższy rock, raz world music, raz reagge, czasem wątki jazzujące albo jeszcze coś innego. Dlatego bardzo się ucieszyłem, kiedy dostałem do recenzji niniejszą składankę. Konieczność uczciwej i obiektywnej oceny, niezależnie od własnych założeń, zawsze stanowi wspaniałe wyzwanie i możliwość wyjścia z bańki wcześniejszych przekonań. Nie będę wypisywać głupot, że krążek chwycił mnie za serce i wywrócił moje zapatrywania na drugą stronę. Ale prawda jest taka, że każdy fan polskiej muzyki rockowej powinien go mieć na półce. Po pierwsze – to kawał historii. Po drugie – zbiór wspaniałych melodii i przebojów, które stanowią świadectwo swoich czasów oraz pełną wrażeń podróż sentymentalną. Po trzecie – słychać tutaj, że po latach ta twórczość układa się w dość logiczną całość. Mam na myśli także spójność brzmieniową. Co by nie mówić, nagrania Voo Voo zawsze były dość staranne, również od strony realizacyjnej.
Michał Dziadosz
