EMI 2012
Interpretacja: 
Realizacja: 
Międzynarodowe trio wokalistki i basistki Misi Furtak za swój pierwszy długogrający krążek zgarnęło w Polsce wiele pozytywnych recenzji oraz statuetkę Fryderyka w kategorii „debiut roku”. Sporo osób z zainteresowaniem oczekiwało więc następcy „The Other Hand”. Czy jednak przyszło im do głowy, jak bardzo druga płyta Très.B będzie się różnić od poprzedniczki? Melancholijna okładka „40 Winks of Courage” odzwierciedla tę zmianę. Nowe piosenki Très.B niewiele mają wspólnego z puszczanym na imprezach alternatywnym popem. Aranżacyjnie i brzmieniowo nawiązują do dokonań co mroczniejszych wykonawców z lat 80, a utrzymane w wolnych oraz średnich tempach kompozycje pasują raczej na ścieżkę dźwiękową jesiennego spaceru. Znane z debiutu skoczne bity perkusyjne zostały tu zastąpione powolnie wybijanymi na bębnach frazami, okraszonymi zimnymi i oszczędnymi dźwiękami gitary i basu, rzadziej też instrumentów klawiszowych. Nawet śliczny głos wokalistki nie ociepla płyty. Muzyka przyśpiesza zaś tylko w dwóch hałaśliwych momentach krążka – „Head or Tail” oraz „Wheels And Engines”. Szkoda, że dobre przyjęcie debiutanckiego krążka nie pozwoliło zespołowi zrealizować drugiej płyty w lepszych warunkach. Można usprawiedliwiać jej jakość pożądaną „surowością brzmienia”, ale prawda jest taka, że muzyka Très.B zasługuje na lepszą produkcję.
Autor: Bartosz Szurik
Źródło: HFiM 10/2012
