Muzyka: Realizacja: Tego wznowienia nie można pominąć. Zwłaszcza że pojawia się wraz z atrakcyjnym materiałem dodatkowym. „Sticky Fingers” to jeden z najlepszych albumów Stonesów. Zamieszczone na nim nagrania są kwintesencją stylu niezmordowanych królów rockandrolla. Jest w nich wszystko, z czego kapela słynie, a nawet więcej. Bo w drugiej części „Can’t You Hear Me Knocking” Mick Taylor gra jak Carlos Santana. Poza tym słyszymy genialną sekcję rytmiczną w składzie Charlie Watts i Bill Wyman oraz mistrza gitarowych riffów, Keitha Richardsa. No i oczywiście jest on, Mick Jagger ze swym talentem wokalnym. Czy może być lepiej? Otóż może. Wśród bonusów mamy otwierający album „Brown Sugar”, tyle że z udzia- łem Erica Claptona. Coś wspaniałego! Okazuje się, że ideał można poprawić. Zresztą, nie tylko w przypadku dodanej wersji „Brown Sugar” Jagger i jego koledzy przeszli samych siebie. Podobną, a kto wie, czy nawet nie większą niespodzianką, jest akustyczna odsłona „Wild Horses”. Partie gitarowe zapierają dech w piersiach; Richards i Taylor robią cuda. Na albumie znalazło się też kilka nagrań koncertowych, a w spodniach na okładce wersji winylowej nie zabrakło prawdziwego suwaka. Szkoda tylko, że na czarnych krążkach nie postarano się o audiofilskie tłoczenie, co poprawiłoby jakość dźwięku. Grzegorz Walenda Źródło: HFiM 07-08/2015
