Wydanie własne 2021
Muzyka: 
Nie będzie łatwo, ale nie będzie też trudno. Będzie prosto. Plusy: – Kompozycje: Nie ma wstydu. Jest świadomość. Zespół nie nudzi schematami, mimo że od schematów nie odbiega jakoś strasznie daleko. – Melodie: Mimo świadomości i osłuchania, Novela nie boi się melodii. Większość z nich jest zapamiętywalna już przy drugim przesłuchaniu CD. – Niesamowicie sprawni instrumentaliści: Towarzystwo umie grać. Czasem aż za bardzo. – Świetna okładka: Choć wkładka już niekoniecznie, gdyż czcionka w książeczce karykaturalnie mała, co jest nie bez znaczenia, o czym dalej. Minusy: – Realizacja wokalu: Głos często ginie w aranżach, więc tekstów trzeba się domyślać, a przeczytać nie jest łatwo ze względu na mikroskopijną czcionkę. Novela kipi energią. Przydałoby się wprowadzić jakiś porządek i zrobić więcej miejsca dla głosu, który czasem nie może się przebić. – Zbite brzmienie całości: Wynika prawdopodobnie z tego, że zespół nawarstwił zbyt wiele elementów na sekundę. Pewnie dlatego głos czasem ginie i rzadko można liczyć na oddech. Nawet najlepsze studio tego nie załatwi. Trzeba o tym pomyśleć już w sali prób. Podsumowanie: „39:54” to dobra płyta dla osób tęskniących za dynamicznym polskim rockiem, nawiązującym do tego, co się działo w jego złotej i srebrnej erze, czyli latach 80. i 90. XX wieku. Ale nie bez odwołań do Rush, Dream Theater, a nawet Toto.
Michał Dziadosz
