Mystic 2022 Muzyka: 
Ostatnie wydawnictwo, w którym brał udział świętej pamięci „Budyń”, czyli Jacek Szymkiewicz. Lubiłem Go- ścia, bardziej osobiście niż artystycznie. Polecił mi kiedyś fajny syntezator. Spotkaliśmy się w sklepie muzycznym. Przez większość rozmowy nie wiedziałem, kim jest. On nie miał pojęcia, kim ja jestem, ale gadało się świetnie. Niestety, więcej już nie pogadamy. Natomiast – jak to zwykle bywa w takich przypadkach – pozostała muzyka. Oczywiście Monofon to nie tylko Budyń, ale przede wszystkim jego koledzy, którzy żyją i mają się dobrze. Połowa składu to dawne Lao Che, któ- re w roku 2019 zawiesiło działalność. A „Monomiasto” to płyta pełna energii, pomysłów, melodii i złamanych rytmów. Przy okazji konsekwentna w swojej poetyce do tego stopnia, że od pewnego momentu zaczynamy jej słuchać jako całości. I wydaje mi się, że chyba najbardziej o to chodzi w muzyce. Kiedy przestaje się zwracać uwagę na poszczególne elementy, a wciąga idealna spójność. Tu naprawdę nic nie denerwuje ani nie odstaje od poziomu. Pod względem gatunkowym mamy do czynienia z bujającym, inteligentnym popem, który nie boi się nawią- zań do jazzu, funky i soulu, ale również (momentami) do muzyki z Bliskiego Wschodu. W dobie płyt wymuszonych i nijakich ta jest naprawdę spoko.
Michał Dziadosz
