Muzyka: Realizacja: Kolejny – po Sharon Jones i grupie Alabama Shakes – wykonawca, który z powodzeniem wraca do brzmień zna nych z nagrań Sama Cooke’a, Jamesa Browna oraz współczesnych im arty tów, obracających się w kręgach go pel, soulu i funky. Na omawianym, debiutanckim krążku Leona Bridge a tego ostatniego stylu jest najmniej. Najwięcej słychać melodyjnego soulu, charakterystycznego dla wydawnictw Cooke’a. Przypominają się jego legen darne kompozycje: „Nothing Can Chan ge This Love”, „Somebody Have Mercy” czy „A Change Is Gonna Come”. Królują nastrojowe utwory z gitarowo- organowym akompaniamentem, żeński mi chórkami i nostalgicznie grającym aksofonem. Jedynie przy „Flowers” można poszaleć na parkiecie. Słowa uznania należą się Bridgesowi za to, że przypomina stare brzmienia nie po przez interpretowanie na nowo daw nych kompozycji, ale bazując na nowym repertuarze. Do tego jest współautorem wszystkich piosenek, a i z interpretacja mi radzi sobie nieźle. Nawet jego barwa głosu przypomina wokale znane z cza ów złotej ery soulu. Żeby wszystko się zgadzało, woka ista postarał się o sprawnie grających akompaniatorów. Jeśli zatem komuś podobała się panująca ostatnio moda na nowe piosenki, brzmiące jakby po chodziły z płyt sprzed ponad pół wieku, o „Coming Home” jest dla niego. n Grzegorz Walenda Źródło: HFiM 09/2015
