Sumerian 2016
Muzyka:
Realizacja:
Asking Alexandria, wzorem wielu kolegów z branży, już od jakiegoś czasu oddala się od swoich metalcore’owych korzeni. Na swoje nieszczęście, nie zastępuje ich godnymi uwagi inspiracjami, a jedynie ugrzecznia brzmienie, celując w gusta mniej wybrednego odbiorcy. „The Black” nie ma wiele do zaoferowania. Muzycy bezwstydnie sięgnęli po najbardziej sztampowe zagrywki ze światów metalcore’u i pozbawionego osobowości radiowego rocka. Z tego powodu kompozycje stały się ciągiem typowych breakdownów, partii gitarowych wypełniających jedynie tło oraz przesłodzonych linii wokalnych. Oliwy do ognia dolewają karygodnie nieciekawe ballady, mające na celu wbicie słuchaczom do głów pojedynczego motywu, w którym nie dzieje się prawie nic. A jednak niektóre fragmenty wypadły nieźle. „The Lost Souls”, pomijając cokolwiek infantylną melodię refrenu, jest świetnym przykładem, jak należy łączyć światy rocka i cięższych odmian metalu. Następujące po nim „Just a Slave to Rock and Roll” potrafi przyprawić o łezkę nostalgii i przypomnieć złote lata glam metalu. Sęk w tym, że Asking Alexandria idzie po linii najmniejszego oporu, topiąc kreatywność w oceanie banałów. Dzięki jej odrobinie nie można jednak zupełnie odradzić kontaktu z „The Black”, aczkolwiek warto do albumu podchodzić z dystansem. Karol Wunsch
Źródło: HFiM 05/2016
