12 Sounds Production 2018
Muzyka:
Rafał Gorzycki to niespokojna dusza; niewątpliwie jedna z najbardziej twórczych postaci naszej sceny improwizowanej. W swoim życiu profesjonalnego muzyka imał się wielu zajęć. Był perkusistą i współzałożycielem zespołów Sing Sing Penelope, Ecstasy Project, Dziki Jazz czy A-kineton. Prowadzi własne trio. Grywał w duetach m.in. z gitarzystami Jonathanem Dobiem i Kamilem Paterem, a także skrzypkiem Sebastianem Gruchotem. „Syriusz”
cialispascherfr24.com
to jego pierwszy solowy album. Zagrał na fortepianie, wibrafonie, organach, instrumentach elektronicznych, harmonijce i – akurat najmniej – na swojej sztandarowej perkusji. Jako się rzekło, to płyta stworzona i zagrana solo, ale niezupełnie. Jest tu bowiem ktoś jeszcze, a mianowicie poeta Krzysztof Gruse. To właśnie jego enigmatyczne, skrótowe, gloryfikujące zwykłość i przeciętność teksty recytuje Gorzycki. Równie skrótowa, enigmatyczna i minimalistyczna jest muzyka. Wraz z poezją tworzy logiczną, komplementarną całość. Nie sposób jednak pozbyć się wrażenia, że mamy do czynienia zaledwie ze szkicami, z zaczynem pomysłów, które zamarły w trakcie realizacji. Brawa należą się za konsekwencję przyjętej formy. Gorzej z akceptacją dzieła, które składa się głównie z możliwości, zakończonych na najprostszych frazach i pojedynczych dźwiękach.
to jego pierwszy solowy album. Zagrał na fortepianie, wibrafonie, organach, instrumentach elektronicznych, harmonijce i – akurat najmniej – na swojej sztandarowej perkusji. Jako się rzekło, to płyta stworzona i zagrana solo, ale niezupełnie. Jest tu bowiem ktoś jeszcze, a mianowicie poeta Krzysztof Gruse. To właśnie jego enigmatyczne, skrótowe, gloryfikujące zwykłość i przeciętność teksty recytuje Gorzycki. Równie skrótowa, enigmatyczna i minimalistyczna jest muzyka. Wraz z poezją tworzy logiczną, komplementarną całość. Nie sposób jednak pozbyć się wrażenia, że mamy do czynienia zaledwie ze szkicami, z zaczynem pomysłów, które zamarły w trakcie realizacji. Brawa należą się za konsekwencję przyjętej formy. Gorzej z akceptacją dzieła, które składa się głównie z możliwości, zakończonych na najprostszych frazach i pojedynczych dźwiękach.
Michał Dziadosz
Źródło: HFiM 09/2018
