30.01.2020
min czytania
Udostępnij
Wysmakowany wybór siedemnastu pieśni europejskich z XIX i pierwszej połowy XX wieku. Muzyka skomponowana i wykonywana przez kobiety, aczkolwiek wśród autorów tekstów przeważają poeci płci męskiej. Na nowo odkryte perły liryki wokalnej, rozrywające gorset salonowej konwencji pieśniarskiej. Polskich słuchaczy szczególnie zainteresuje niezwykła kołysanka Poldowskiego, czyli Irène Wieniawski (córki Henryka, słynnego skrzypka). Perfekcyjna interpretacja Urszuli Kryger i fascynujący dialog śpiewaczki z pianistką (wrażliwa i pełna energii Agata Górska-Kołodziejska).
Pierwsza solowa płyta wschodzącej gwiazdy światowej wokalistyki, Norweżki Lise Davidsen (ur. 1987), która niedawno zadebiutowała w Bayreuth. Niezwykłość sopranowego głosu Davidsen nie polega na pięknej, urzekającej barwie (bo ona wcale nie jest ładna), lecz na powściągliwości, a przez to – budowaniu napięcia. Głos jest skupiony, „zapakowany”, przez większość czasu ukazujący się jakby w skali szarości. I nagle – cudownie rozkwita, rozwija się, nabiera kolorów i mocy. To robi wrażenie; podobnie jak nowatorskie pomysły wykonawcze i precyzyjna jak laser intonacja.
Adam Maksymienko, akordeonista z powołania, potrafi także porywająco pisać o muzyce i uzasadniać swoje fascynujące wybory repertuarowe. Jego pierwszy solowy album zawiera dzieła trojga kompozytorów rosyjskich, którzy życie spędzili w Związku Sowieckim, a uduchowiona twórczość była dla nich azylem swobodnego myślenia. Rosjanie cytują Bacha i Schönberga. Szyfrują alfabetem Morse’a wersety z Heinego. Każą akordeonowi brzmieć jak organy katedry lub jak organy wiejskiego kościółka; przytłaczać gęstwiną współbrzmień i zaskakiwać artykulacją naśladującą oddech. Maksymienko jest skromnym przekaźnikiem tej niezwykłej muzyki, a przez to – wspaniałym interpretatorem.
Czwarty album z pieśniami Moniuszki, wydany w ramach autorskiego projektu pianistki i producentki Jolanty Pawlik, kontynuuje świetną passę poprzednich płyt serii. Po raz pierwszy w polskiej fonografii na jednym krążku znalazły się wszystkie ballady Moniuszki. Długie utwory z rozbudowaną narracją, bogactwem emocji i nastrojów oraz fragmentami dialogowymi są tyleż efektowne, co trudne dla wykonawców. Sześcioro młodych śpiewaków tworzy sugestywne kreacje wokalno-aktorskie. Dojrzałość interpretacji idzie w parze ze świeżością i entuzjazmem.
Hi-Fi i Muzyka 01/2020
Przeczytaj także