Włodek Pawlik Trio Pawlik/Moniuszko Polskie Radio 2019 Recenzja w numerze: 7-8/2019
Utwory klasyczne przerabiane przez jazzmanów stanowią silny, a nawet wzbierający nurt współczesnej muzyki improwizowanej. Trudno się dziwić, skoro to często piękne i zakorzenione w zbiorowej świadomości tematy, z którymi można robić interesujące rzeczy. W roku moniuszkowskim nie mogło zabraknąć próby wykorzystania do celów jazzowych muzyki ojca polskiej opery narodowej. Próby udanej, głównie dzięki wrażliwości i wyobraźni lidera – pianisty Włodka Pawlika, a także muzyków jego tria – basisty Pawła Pańty i młodego perkusisty Adama Zagórskiego. Dodatkowym atutem jest obycie Pawlika z muzyką romantyzmu, które pozwoliło mu na swobodę interpretacyjną przy zachowaniu szacunku dla oryginałów.
Adam Palma Adam Palma meets Chopin MTJ 2019 Recenzja w numerze: 12/2019
Hasło „Chopin na jazzowo” zaczyna budzić grozę – tak wiele różnych jakościowo projektów u nas powstało. Tej płyty można jednak słuchać bez obaw. Adam Palma to nie tylko niesłychanie sprawny, uznany międzynarodowo wymiatacz gitary akustycznej, ale także artysta obdarzony wyczuciem i dobrym gustem. Dzięki temu utwory Chopina w jego interpretacjach nabierają zupełnie nowego charakteru, a jednocześnie nadal zachwycają i pozwalają nam odkrywać kolejne smaczki.
Daniel García Trio Travesuras ACT Music 2019 Recenzja w numerze: 9/2019
„Flameno i jazz to bracia” – twierdzi Daniel Garcia. Wykonawca zaledwie 36-letni, ale już z dużym doświadczeniem. Jego kompozycje opierają się na tradycyjnej muzyce hiszpańskiej, ale słychać w nich wpływy religijnych śpiewów chóralnych oraz rytmy afrykańskie. Tytuł „Travesuras” oznacza żarty lub psoty. Bohater płyty chce nas zabawić połączeniem gatunków. Mamy więc muzykę latynoską w jazzowej oprawie, ze światowymi dodatkami.
Wojtek Karolak i Adam Czerwiński In A Sentimental Mood (winyl) AC Records 2018 Recenzja w numerze: 3/2019
Ta płyta to nie tylko naturalne, analogowe brzmienie. To również świetne granie i przemyślany zestaw kompozycji z różnych stylistyk. Ich wspólnym mianownikiem jest dostojny, klasyczny jazz, wsparty organami Hammonda. Wojciech Karolak maca klawiaturę niczym Michał Anioł sklepienie Kaplicy Sykstyńskiej, a Adam Czerwiński koloryzuje przestrzeń niesamowitymi groove’ami. Firmującym album muzykom towarzyszy znakomity skład, w którym wszyscy świetnie rozumieją swoją rolę. Tu nie ma miejsca na autoerotyzm przy użyciu instrumentu. Każdy gra, nie jakby jutro świat miał się skończyć, ale jakby miał trwać jeszcze wiele epok, w atmosferze pokoju i wzajemnego zrozumienia. Do słuchania tej płyty nie trzeba fakultetu z muzykologii. Ale by ją poczuć naprawdę, potrzeba czasu i serca.
Hi-Fi i Muzyka 01/2020
