Soyoung Yoon, Miki Kobayashi, Stefan Tarara i inni Dux 2011
Interpretacja: 
Konkurs Chopinowski jest najsłynniejszą polską imprezą muzyczną, ale po piętach depcze mu Konkurs Wieniawskiego, organizowany także co pięć lat i zawsze rok po Chopinowskim. Obie imprezy (to powszechna bolączka tego typu rywalizacji) borykają się z tym samym problemem – obecnością w składzie jury pedagogów, których uczniowie startują w konkursie. XIV Konkurs Wieniawskiego miał to nieco zniwelować poprzez preselekcję, prowadzoną osobiście przez przewodniczącego jury – Maxima Vengerova. Impreza się odbyła, „wyroki“ zapadły, niczego odkręcić się nie da, a uczestnikom i słuchaczom pozostała kronika wiolinistycznych zmagań – pięciopłytowy, pięknie wydany i zrealizowany starannie pod względem technicznym box. Zwyciężczyni, Soyoung Yoon, poświęcono cały kompakt (77 minut), laureatom II i III nagrody – po pół, pozostałym finalistom – następną płytę, zaś po jednym zbiorczym krążku – wyróżniającym się talentom z Polski i ze świata. Udało się tak wybrać utwory, że żaden się nie powtarza. I niech melomani weryfikują oceny. Niech konfrontują pierwsze odczucia z kolejnym odsłuchem. Naszym zdaniem I nagroda dla Soyoung Yoon nie budzi zastrzeżeń; Koreanka z zachwycającą muzykalnością, wrażliwością i inwencją zagrała utwory, w których inni dostrzegają tylko materiał do wirtuozerskich popisów (Kaprys op. 1 nr 24 Paganiniego, kadencje I koncertu Wieniawskiego). Nasza Aleksandra Kuls dostała swoistą nagrodę pocieszenia – Paszport „Polityki”.
Autor: Hanna i Andrzej Milewscy
Źródło: HFiM 10/2012
