Bôłt, Dux 2016
Muzyka:
Realizacja: Pewne zaskoczenie – to nie płyta CD, lecz DVD. Ale nie rejestracja koncertu czy opery, lecz zapis wideo sesji nagraniowej w studiu radiowym. I o wiele więcej niż zapis – dokument do archiwum. To film muzyczny, w którym śpiewaczka, instrumentaliści i instrumenty grają jako aktorzy. Oświetlenie i ruchy kamery są starannie przemyślane, aby, z jednej strony, jak najdokładniej pokazać liczne działania uczestników tego przedsięwzięcia, z drugiej zaś – wspierać muzykę, współtworzyć atmosferę, wciągać widza/słuchacza w akcję, przesuwać granice między obserwacją a uczestniczeniem. Dwa utwory Blecharza z lat 2013-2014 to jakby kartki z dziennika intymnego, pisanego słowami i nutami. Dla autora mają wartość dokumentu, którego znaczenie w pełni rozumie tylko on sam. Dla odbiorcy są oczywiście obiektem estetycznym, ale mogą się stać terapią przez transgresję. Poprzez muzykę przygotuje się na podobne doświadczenia, w tym przypadku – na ból rozstania, dojmującą pustkę, skowyt tęsknoty. Blecharz koduje fizykalność uczuć w dźwiękach, których źródłem są „normalne” instrumenty smyczkowe, perskusyjne i fortepian, ale dźwięki wydobywane są z nich „nienormalnie” – poprzez rozmaite stuki, ślizgi i pocierki, np. po wiolonczeli leżącej na stole. Daje to niesamowite efekty sonorystyczne. Barbara Kinga Majewska okazuje się mistrzynią Sprechstimme’u, wykonując wstrząsający monolog w „September”. Warto poznać tę płytę.
Hanna Milewska
Źródło: HFiM 03/2017
