DUX 2020
Muzyka: 
Piękną kołysankę Chopina – Berceuse op. 57 – po raz pierwszy publiczności przedstawił Józef Nowakowski (1800-1865), jego starszy kolega z warszawskiego konserwatorium. Był kompozytorem, pianistą i klarnecistą, a także pedagogiem. Tak jak Chopin, warsztatu muzycznego uczył się u Elsnera – i była to wyborna szkoła, o czym świadczy próbka twórczości Nowakowskiego na omawianej tu płycie. Album zawiera jego dwie kameralne kompozycje. Kwintet fortepianowany Es-dur, dzieło 23-latka, to manifest radości życia i optymizmu. Ubrany jeszcze w dość konwencjonalną, elegancką formę, pobłyskujący refleksem stylu brillant, rwie się do wyrażania dźwiękiem emocji, ruchu, wiru tańca (walcująca cz. III). Nieskazitelnie płynna narracja niesie energię aż do efektownego finału. Natomiast Duo A-dur na skrzypce i fortepian to popis posługiwania się przez Nowakowskiego techniką wariacyjną. Uwagę zwraca introdukcja, w której kompozytor dokonuje prezentacji bohaterów-instrumentów i ich rozległych wirtuozerskich możliwości. Walczykowaty, „trzpiotowaty” finał udowadnia, że Nowakowskiego cechowało poczucie humoru. Puentą programu jest Preludium e-moll Chopina w pomysłowej aranżacji na kameralny skład smyczkowy z dodatkiem fortepianu, gitary (!) i rożka angielskiego (!). Znany wszystkim utwór przybiera tu kostium przypominający tango. Brzmi świetnie, tak zresztą jak cała płyta, nagrana przez wybitnych młodych muzyków.
Hanna Milewska
