DUX 2017
Muzyka:
Trudno wyrokować, jaką karierę zrobiłby kompozytor, organista i pedagog Andrzej Nikodemowicz, gdyby po II wojnie światowej nie zdecydował się pozostać w rodzinnym Lwowie. Sowiecka Ukraina nie zapewniała mu takiej swobody twórczej i stabilizacji, jaką osiągnął po repatriacji w 1980 roku. Osiadłszy w Lublinie, wykładał na miejscowych uczelniach i konsolidował środowisko muzyczne. Omawiany album pokazuje go w trzech odsłonach: jako sukcesora tradycji, oryginalnego artystę oraz kompozytora oddziałującego na młodsze pokolenie. Jednym z mistrzów Nikodemowicza był Tadeusz Majerski (1888-1963). Na płycie znalazła się jego suita fortepianowa (wyd. 1953), złożona z trzech polskich tańców – poloneza, mazurka, krakowiaka – i… kołysanki. W zwartym, pełnym energii utworze ta ostatnia jawi się jako swoiste ciało obce – niepokojące, mroczne, uwierające słuchacza, a przez to intrygujące. Dorobek samego Nikodemowicza jest prezentowany przez wybór 19 spośród 66 „Ekspresji”. To cykl miniatur, pisanych przez autora w latach 1959-60; dźwiękowy dziennik intymny. Zróżnicowane narzędzia techniki kompozytorskiej służą do wyrażenia kalejdoskopu myśli i nastrojów. Pomysłodawcą albumu jest organizator lubelskiego życia muzycznego Mariusz Dubaj, którego „24 minipreludia na fortepian” (1988-1993) także możemy tu usłyszeć. Surkonwencjonalizm tej kompozycji, pięknie wydobyty w interpretacji Michała Drewnowskiego, nawiązuje do „Ekspresji” Nikodemowicza i domyka tytułowy krąg.
Hanna Milewska
Źródło: HFiM 05/2018
