Véronique Briel (fortepian) Elżbieta Gajewska (flet) Andrzej Bauer (wiolonczela) Orkiestra Amadeus/Agnieszka Duczmal Dux 2012
Interpretacja: 
Realizacja:
O losie Piotra Mossa (ur. 1849) po części zadecydowały historia i polityka. Kiedy ogłoszono stan wojenny, przebywał we Francji. Postanowił osiąść tam na stałe; przyjął obywatelstwo francuskie. Jego twórczość jest od tej pory częścią dwóch kultur i dwa rządy nagradzają go za zasługi artystyczne. W serii płyt monograficznych Mossa ukazał się trzeci album, zawierający utwory na smyczki i instrumenty solowe (flet, fortepian, wiolonczelę). To światowe prapremiery fonograficzne nagrań dokonanych w latach 1994-2007 w Poznaniu – niewielka część dorobku płodnego artysty, która jednakowoż daje pojęcie o jego stylu i warsztacie. Moss lubi ruch, akcję, zaskoczenie, ciągłe zmiany, błyskotliwe koncepty i… inteligentnych wykonawców – takich jak na omawianej płycie. W tych kompozycjach dużo jest wyrazistych emocji (jak choćby w „Elan”, gdzie pobrzękują echa bruityzmu), ale skrajności występują rzadko. Najbardziej liczy się zróżnicowanie i metamorfoza. Dobry przykład takiej powściągliwości stanowi część Moderato drammatico z „Concertina”. Natomiast przykłady upodobania Mossa do ukrywania cytatów znajdujemy raz po raz, choćby w środkowej części „Canti” na flet i smyczki. Tę zagadkę pozostawiamy do rozszyfrowania słuchaczom, jak również odpowiedź na pytanie, czy w „Fantaisie” słychać kroki, czy raczej bicie zegara. Nie jest to muzyka przymilna uszom, ale wciąga jak thriller.
Autor: Hanna i Andrzej Milewscy
Źródło: HFiM 01/2013
