Deutsche Grammophon 2016
Muzyka:
Polifonia jest wspaniałą techniką kompozytorską. Kiedy kilka, kilkanaście, a nawet więcej „wątków” głosowych wije się i precyzyjnie splata, tworząc cudowne współbrzmienia – uszy robią się okrągłe z zachwytu. Wraz z rozwojem polifonii w dziejach muzyki europejskiej, im bardziej skomplikowane konstrukcje powstawały, tym większe budziły podejrzenia, że nie o przekaz śpiewanych treści tu chodzi, a o sam podziw dla kunsztu kompozytora. A przecież muzyka sakralna ma być służebna wobec głoszenia prawd wiary i przebiegu liturgii. Przypomniał to fascynatom polifonii m.in. papież Marcelin II w połowie XVI wieku. Z pokorą odpowiedział na apel papieża Giovanni Pierluigi da Palestrina, komponując słynną mszę „Missa Papae Marcelli”. To dzieło krystalicznie przejrzyste. Każdą z sześciu nitek wokalnych można bez trudu wypreparować słuchem, a podawany niespiesznie tekst jest doskonale zrozumiały. Intencję Palestriny realizują chórzyści Kaplicy Sykstyńskiej już 460 lat. Dzisiejsi interpretatorzy wykonują partyturę zgodną z pierwodrukiem utworu z roku 1567 – to pierwsze nagranie tej wersji. Dopełniają je rejestracje kilku motetów. W kaplicy-sercu Watykanu śpiewaków ustawiono przed ołtarzem, uzyskując świetny efekt akustyczny. Dla porównania można posłuchać, jak brzmi nagranie zespołu ustawionego na chórze, z tyłu wnętrza – w utworze finałowym, motecie „Ave Maria
Andrzej Milewski
Źródło: HFiM 12/2017
