DUX 2019
Muzyka:
Flet poprzeczny wygięty w ósemkę na okładce to nie tylko inteligentna impresja na temat giętkiej jak wąż frazy fletowej. To graficzny przekład tytułu albumu: „Nieskończoność”. Wstęga Möbiusa jako symbol matematyczny to zarazem nawiązanie do wykształcenia grającej na flecie Natalii Jarząbek, która oprócz dyplomu muzycznego zdobyła magisterium z matematyki. Natomiast tytułowa nieskończoność odnosi się nie tylko do krajobrazów malowanych dźwiękami, lecz przede wszystkim do sposobu malowania. Jarząbek jest mistrzynią w stosowaniu „oddechu permanentnego”. W terminologii instrumentalistów dętych oznacza to sprytne wciąganie powietrza nosem, gdy jednoczesny wydech ustami służy nieprzerwanemu wydobywaniu dźwięku. Dzięki temu można spektakularnie wydłużyć frazę. Natalia Jarząbek pracuje nad książką o tej technice, a omawiana tu płyta została pomyślana jako sonorystyczny dodatek do publikacji. Skromny zamiar, rewelacyjny efekt! Oprócz znakomitych transkrypcji, dokonanych przez samą Jarząbek (m.in. utwory Chopina i Paganiniego), na kompakcie znalazły się kompozycje twórców współczesnych, dedykowane Natalii – Dimitriego Arnautsa, Tima Mullemana, Iana Clarke’a i Marcela Chyrzyńskiego. Najdłuższa z fraz wydobytych tu permanentnym oddechem ma ponoć aż 250 dźwięków. Ale wirtuozeria solistki jest służebna wobec wyobraźni muzycznej i narracji. Głębi opowieści przydaje gra Emmy Wils na fortepianie. Niezwykła płyta. Oddechu Jarząbek trzeba posłuchać.
Hanna Milewska
