Muzyka: Realizacja: Są ludzie, którzy nigdy nie byli w filharmonii i raczej nigdy tam nie pójdą, ale zapewne nie uciekliby, gdyby filharmonia przyszła do nich. Z takiego założenia wyszła słynna skrzypaczka Anne-Sophie Mutter i dała dwa koncerty w niewielkim berlińskim klubie nocnym Neue Heimat – Nowa Ojczyzna. W lokalu o ścianach upstrzonych graffiti, w tłumie młodych ludzi, była tak wysoka temperatura i wilgoć, że artystka obawiała się o stan swego stradivariusa. Jednak po zabezpieczeniu cennego instrumentu specjalnym preparatem, śmiało ruszyła na spotkanie „nowej ojczyzny”, w której klasyka przeplata się z muzyką pop i jazzem. Z towarzyszeniem mikroskopijnej orkiestry (złożonej notabene z solistów tej miary co Agata Szymczewska, zwyciężczyni konkursu Wieniawskiego), fortepianu i klawesynu Mutter wykonuje program eklektyczny i, paradoksalnie, spójny zarazem. Eklektyczny – bo wyrwane z całości części koncertów Vivaldiego i Bacha sąsiadują z utworami Gershwina, „Tańcem węgierskim” nr 1 Brahmsa, „Golliwogg’s Cakewalk” Debussy’ego czy tematem Williamsa z „Listy Schindlera”. Spójność płynie z niesłychanej żywiołowości i entuzjazmu gry solistki, obłędnych temp i… frenetycznej reakcji publiczności na każdy z „numerów”. Mutter podkreśla wielkie skupienie, z jakim młodzi ludzie chłonęli każdy dźwięk. Nie ma wątpliwości, że warto było tego doświadczyć. Dobrze jest zacząć poznawanie tej płyty od „Hoe-Down” Aarona Coplanda z baletu „Rodeo”. Ale czad! Hanna Milewska Źródło: HFiM 07-08/2016
