Jadwiga Rappé (alt) Maja Nosowska (fortepian) Dux 2010
Interpretacja: 
Realizacja:
Czterdziesta trzecia płyta w dyskografii Jadwigi Rappé, a osiemnasta z muzyką polską to krążek z pieśniami Stanisława Moniuszki. Zawiera nagrania z archiwum Polskiego Radia; dość wiekowe, bo sprzed prawie ćwierćwiecza i trwa niespełna 40 minut – stanowczo za krótko! Szkoda, że śpiewaczka nie nagrała dodatkowej porcji Moniuszkowskich miniatur wokalnych, dając melomanom możliwość porównania, jak rozwinął się jej głos (ściemniał, okrzepł) i jak zmieniła podejście do interpretacji tego repertuaru (choćby poprzez poznanie innych pieśni, nie tylko polskich). Cenne jest to, że wśród 16 utworów większość stanowią pieśni rzadziej wykonywane, mniej znane. Jadwiga Rappé śpiewa z wielkim temperamentem („Groźna dziewczyna”), momentami wręcz z egzaltacją (dość wolne tempo „Złotej rybki”), nie zapominając wszak o uroku kantyleny. Potrafi wzruszyć słuchacza, jak choćby w „Prządce”, czyli swoistym dalszym ciągu historii opisanej w słynnej „Prząśniczce”. W „Przyczynie” wspina się na wyżyny maestrii aktorskiej, różnicując emisję w damsko-męskim dialogu bohaterów pieśni. W „Motylu” imponuje poczuciem humoru, nie wspominając o szczypcie pikantnej kokieterii. Podstawę tych kreacji tworzą: dogłębna analiza umuzycznionego tekstu wiersza, frazowanie podkreślające treść słów, odpowiednie kształtowanie barwy dźwięku oraz dobra dykcja. Na satysfakcjonujący efekt artystyczny składa się też wzorowa współpraca solistki z doświadczoną pianistką. Prosimy o Moniuszki ciąg dalszy.
Autor: Hanna i Andrzej Milewscy
Źródło: HFiM 11/2010
