Ilya Kaler (skrzypce) Warsaw Philharmonic Orchestra/Antoni Wit Naxos 2011 Dystrybucja: CMD
Interpretacja: 
Realizacja: 
Po zainteresowaniu zachodnich wytwórni twórczością Karola Szymanowskiego nadeszła pora na „wylansowanie” innego przedstawiciela Młodej Polski – Mieczysława Karłowicza. To zadanie wziął na siebie maestro Antoni Wit, od lat współpracujący z prężną oficyną Naxos. Wraz z zespołem Filharmonii Narodowej zarejestrował już lwią część orkiestrowego dorobku Karłowicza. Najpierw na dwóch płytach ukazały się poematy symfoniczne; teraz – „Serenada op. 2” i „Koncert skrzypcowy A-dur”. Należący do najbardziej efektownych i zarazem najtrudniejszych koncertów w literaturze skrzypcowej, jest wciąż rzadko wykonywany. Z pewnością rzadziej niż na przykład koncerty Sibeliusa, Regera czy Szymanowskiego. Od pierwszego solowego wejścia Ilya Kaler tchnął w swoją grę energię torpedy. Bez najmniejszych problemów, wręcz z pewną dozą nonszalancji, pokonuje palcołomne pasaże. Najmocniejsza jego broń to realizacja dwudźwięków i trylów, miękkość kantyleny, słodycz i nośność dźwięków w najwyższych pozycjach. Rewelacją płyty okazuje się interpretacja „Serenady”. Pod batutą Wita muzycy wydobywają bogactwo kolorystyki, zwiewność, zalotność i tajemniczość (część II), iście „ryszardowostraussowską” walcową zamaszystość (cz. III) tej kompozycji. Pięknie wyeksponowano solówki instrumentów. Elegancko brzmią krągłe zakończenia fraz, a szeroka skala dynamiki zachwyca niuansami. Popieramy pochwalny ton recenzji prestiżowego magazynu „Gramophone”.
Autor: Hanna i Andrzej Milewscy
Źródło: HFiM 11/2011
