Dux 2013
interpretacja:
Realizacja:
Marian Borkowski (ur. 1934), który jako profesor wychował już kilka pokoleń kompozytorów, nie tylko polskich; który jest animatorem życia muzycznego i, last but not least, aktywnym twórcą, nie może się poszczycić bogatym dorobkiem fonograficznym. Tym bardziej cieszy ukazanie się kompaktu z kompletem jego dzieł na chór mieszany a cappella – prawie godzina świetnej muzyki w wykonaniu renomowanego Polskiego Chóru Kameralnego Schola Cantorum Gedanensis. Na płycie znalazły się utwory z lat 1970- 2012, o różnej genezie i charakterze – kolędy, kompozycje sakralne i kołysanki. Mają dwie cechy wspólne: ascezę werbalną i przejrzystość struktury wokalnej. Borkowskiego cechuje chwalebna alergia na wielosłowie. Potrafi się obyć bez komponenty językowej; pisze wokalizy, nakazuje śpiew bocca chiusa. Urokliwy efekt sonorystyczny (i pożądany: usypiający) dało to zwłaszcza w dwóch kołysankach – wszak kołysanka ma wygasić umysł, a nie bodźcować do analizy tekstu. Jeśli Borkowski sięga po słowa, wystarcza mu choćby jedno („Gloria”) lub kilka (w „Pater noster”); czterowiersz Baczyńskiego (w „Mater mea”). Tylko kolędy mają rozbudowaną warstwę tekstową. Sens buduje tu warstwa brzmieniowa (wyborna realizacja nagrania) – a Borkowski okazuje się czarodziejem klimatu. Niektóre z utworów wydają się idealne do wykorzystania jako muzyka filmowa, a przy „Kołysance I” blednie „Moon River” Manciniego. Ta płyta otrzymała nagrodę Fryderyka 2013 w kategorii „najwybitniejsze nagranie muzyki polskiej”. Bezdyskusyjnie.
Autor: Hanna i Andrzej Milewscy
Źródło: HFiM 05/2014
