Radosław Sobczak (fortepian) DUX 2018
Muzyka:
Etiuda, ze swej definicji, jest ćwiczeniem wybranego elementu techniki gry na danym instrumencie. Jeśli elementowi dydaktycznemu towarzyszy naddatek „kreatywny”, etiuda przeistacza się w utwór do wykonywania nie tylko na lekcjach i dla rozgrzania palców przed występem, lecz także na koncercie, jako pełnoprawny punkt programu. Marcin Tadeusz Łukaszewski (ur. 1972) jak każdy, kto odebrał regularną edukację pianistyczną, musiał własnoręcznie poznać setki „belferskich” etiud Czernego. Kiedy jednak sam zaczął komponować etiudy fortepianowe, szukał inspiracji u mistrzów-artystów gatunku – Chopina, Szymanowskiego, Bacewiczówny, Skriabina, Rachmaninowa, Bartóka czy Szostakowicza. Zachęcony przez pianistę Radosława Sobczaka, wydał 19 miniatur na płycie. To prapremiera fonograficzna. Trzy cykle etiud opatrzono w książeczce autorską eksplikacją, dzięki której można lepiej zrozumieć genezę i budowę poszczególnych utworów. Radzimy jednak przy pierwszym słuchaniu pójść na żywioł i czerpać czystą radość z sonorystycznej narracji niesionej przez muzykę. W cyklu „Cztery pory roku” znajdziemy opisy burzy („Lato”) i wiatru (znakomita „Jesień”); dramaturgię opartą na kontrastach („Wiosna”) i wspaniale eksponowanych miejscach ciszy („Zima”). „12 etiud koncertowych” to przebogata paleta nastrojów, z chwilami zadumy (IV) i eschatologii (XII). Interpretacja Radosława Sobczaka łączy wirtuozerską biegłość z subtelnością i wyobraźnią. Warto, by etiudy Łukaszewskiego weszły też do repertuaru innych pianistów.
Hanna Milewska
Źródło: HFiM 10/2019
