Dux 2017
Muzyka:
Tę płytę zaplanowano bardzo pomysłowo. Patrząc (czyli słuchając) pod różnymi kątami, widzimy różnych jej bohaterów. Po pierwsze, są to instrumenty smyczkowe w różnych konfiguracjach: skrzypce na tle orkiestry smyczkowej, kwartet smyczkowy na tle orkiestry smyczkowej i sama orkiestra smyczkowa, bez tła. Dodatkowo niektórzy z powyższych bohaterów (skrzypek Dawid Lubowicz i wiolonczelista Krzysztof Lenczowski) występują w podwójnej roli kompozytora i wykonawcy, co podkreśla nietuzinkowość projektu. Drugim bohaterem jest żywioł improwizacji. W trzech utworach („Ballada o śmierci Janosika” oraz „Iława” i „Namysłowiak”) mamy do czynienia z improwizacją solisty na tle orkiestry, z tym że solista to czterogłowy organizm kwartetu Atom. Atomowi smyczkowcy cierpią na kreatywne ADHD; zachwycają wirtuozerią i inwencją. Po trzecie wreszcie, tematem przewodnim kompaktu jest muzyka polska ostatniego stulecia. Koncerty na orkiestrę smyczkową Bacewiczówny i Mikołaja Góreckiego słyszymy w ich oryginalnej postaci, w barwnej, wieloplanowej interpretacji orkiestry Leopoldinum. Muzyka Szymanowskiego, inspirowana folklorem Podhala, rozbrzmiewa w aranżacjach na orkiestrę kameralną. Bez muzyki góralskiej nie byłoby utworu Lubowicza. Wczesny styl Kilara i „kujawiakowe” oblicze jazzmana Namysłowskiego to źródła kompozycji Lenczowskiego. A gdzie meloman? Wpadł w tę gęsto utkaną sieć muzycznych wpływów i jest zadowolony, że dał się złapać.
Hanna Milewska
Źródło: HFiM 12/2017
