Dux 2012
Interpretacja:
w wiek średni (ur. 1980), buduje karierę niespiesznie i starannie. Mimo sukcesów w konkursach i występów na prestiżowych scenach, mimo doktoratu, wciąż się uczy; jest nawet pod stałą opieką pedagoga fortepianu. Efektem poszukiwań własnego miejsca w świecie muzyki, a także repertuaru i stylu jest najnowsza płyta – „Nostalgic Trip”, 70-minutowy recital w klimacie refleksji i zastygania. W trakcie tytułowej podróży Skolarski porusza się na skali dynamiki w zakresie od mezzo piano do pianissimo; na skali barwy zajmuje pasmo szarości (gdzieniegdzie muśnięte fioletem lub szafirem) – ale te szarości są raczej ciepłe i miękkie w dotyku. Podobnie powściągliwe są tempa podróżowania po klawiaturze. Przy wolnych tempach pauzy też się wydłużają, zapraszając słuchacza do „pomieszkania” w dźwiękowym powidoku. Intymne sam na sam z miniaturami fortepianowymi zaczyna Skolarski od transkrypcji jednego z preludiów Bacha, po czym przepływa przez wybrane preludia, nokturny i etiudy Chopina, drobne utwory Brahmsa, Medtnera (cudowna „Canzona Serenata”), Czajkowskiego, Rachmaninowa i Skriabina, by zakończyć pod skrzydłami umierającego „Łabędzia” Saint-Saënsa w transkrypcji Godowskiego. Jednolity nastrój nie nuży, ponieważ Skolarski do perfekcji opanował niuansowanie środków wyrazu. Tym większe wrażenie robią momenty ożywienia, jak w preludium b-moll Rachmaninowa. Płyta jest dedykowana ojcu Konrada, Markowi Skolarskiemu, muzykowi, tekściarzowi, dziennikarzowi. R.I.P.
Autor: Andrzej Milewski
Źródło: HFiM 04/2014
