Polska Filharmonia „Sinfonia Baltica”/ Bohdan Jarmołowicz PFSB 2010
Interpretacja: 
Oto jeszcze jedna płyta, do której powstania przyczyniły się obchody dwóchsetlecia urodzin Chopina. W roku 2010 inspiracji w muzyce Fryderyka szukali wszyscy, z jazzmanami włącznie. Jedni podchodzili do klasyki dekonstruktywistycznie (szokująco-olśniewająca demolka tria Levity); drudzy, nie zacierając tropów od materiału wyjściowego, podkreślali swoją odrębność choćby w tytule płyty. „Inny Chopin”. Czyż to nie genialnie prosta nazwa dla projektu jazzowo-symfonicznego? Zawartość zasadniczo odpowiada nazwie, choć ze szczegółami bywa różnie. Wątpliwości budzi obecność orkiestry smyczkowej. Jej udział wnosi niewiele poza matowo szemrzącym tłem. Brakuje interakcji, dialogu między wykonawcami z obu muzycznych parafii. „Inny Chopin” słyszany od strony orkiestry przesuwa się w stronę produkcji Michela Legranda, podczas gdy propozycja samego tria jazzowego (o składzie wzmocnionym przez świetnego trębacza Gary’ego Guthmana) przywołuje raczej skojarzenia z klimatem nagrań tria Jacques’a Loussiera (aczkolwiek nie jego solowego albumu chopinowskiego z roku 2004, lecz dawnych płyt bachowskich, jeszcze z przełomu lat 50.). Najciekawiej brzmią aranżacje preludiów (e-moll; G-dur; c-moll z efektownym solowym rajdem kontrabasisty Pawła Pańty), ballady g-moll, subtelnego nokturnu F-dur op. 15 nr 1 i przerobionego na modłę góralską mazurka D-dur op. 33 nr 2. Tres faciunt collegium. I wystarczyłoby.
Autor: Hanna i Andrzej Milewscy
Źródło: HFiM 01/2011
