Gidon Kremer (skrzypce) Kremerata Baltica ECM 2010 Dystrybucja: Universal Music Polska
Interpretacja: 
ECM New Series to szyld dla muzyki „szóstego zmysłu”, kierującej myśli ku zaświatom, otwierającej nowe pola wrażliwości, przywołującej takie pojęcia, jak refleksja, mistyka, sacrum. O sferę metafizyki ocierają się co najmniej dwa utwory z płyty „Hymny i modlitwy”, zarejestrowanej przez Gidona Kremera i prowadzoną przez niego litewsko-łotewskoestońską formację Kremerata Baltica. „Osiem hymnów pamięci Andrieja Tarkowskiego” (1986/2004) serbskiego kompozytora Stevana Kovacsa Tickmayera to osiem zróżnicowanych charakterem odcinków tworzących 12-minutową całość. Z trzech solowych instrumentów (skrzypce, wibrafon i fortepian) najwięcej do budowy odrealnionego nastroju wnosi wibrafon (Andrei Pushkarev). Trwająca 26 minut „Niema modlitwa” (2007) Gii Kanczelego nie jest wcale niema – jej rytm i klimat wyznacza dziecięcy śpiew z taśmy, kończący się słowami: „Gospodi pomiłuj”. Miłośnicy soundtracków Preisnera i kołysanki z „Dziecka Rosemary” będą zachwyceni. Dla mnie jednak najpiękniejszym hymnem, sławiącym sens losu, pozostanie „Kwintet fortepianowy f-moll” (1879) Césara Francka. Z przejrzystej jak kryształ interpretacji Kremera i jego młodych współpracowników emanuje energia i radość muzycznego dialogowania. Mottem albumu jest cytat z poematu „Cmentarz morski” Paula Valéry: „Zrywa się wiatr… Trzeba próbować żyć”. Żyć tam, gdzie rozbrzmiewa ta muzyka – a mało kto tak jak Bałtowie zna surowy morski pejzaż.
Autor: Hanna Milewska
Źródło: HFiM 12/2010
