Muzyka: Realizacja: Młody pianista Błażej Kwiatkowski wymyślił i zrealizował ambitny projekt: rejestrację wszystkich pieśni Chopina na fortepianie z epoki, według tekstu (nuty i słowa) Wydania Narodowego Jana Ekiera. Nie byłoby w tym nic szczególnego, jako że takie nagrania już istnieją – choćby Hany Blažikowej z Katarzyną Drogosz przy fortepianie. Ale pomysł Kwiatkowskiego polegał na realizacji nagrania w zabytkowym pałacu w Chrzęsnem, we wnętrzu podobnym do tych, w których Chopin bywał i muzykował. W końcu jego pieśni były najczęściej spontanicznym owocem kameralnych spotkań towarzyskich. Kwiatkowski wybrał fortepian Broadwood z roku 1847, z kolekcji Andrzeja Włodarczyka. Do współpracy zaprosił nie jednego ani nie dwoje, lecz troje śpiewaków – dwa kobiece soprany (brzmiące świeżo i młodo) oraz barytona (głos dojrzały, stateczny). Utwory zostały ustawione w nieco innej kolejności niż w edycji kanonicznej, tak aby opowiadały historię o miłości i śmierci, radości i smutku, nadziei i rozczarowaniu – w perspektywie losów jednostek i ojczyzny. Bardzo ciekawa koncepcja. Wydaje się jednak, że nie do końca przeprowadzona. Głosy śpiewaczek w niewystarczającym stopniu różnią się od siebie barwą i charakterem, więc rozdzielenie kilkunastu tytułów między dwie wykonawczynie niewiele wnosi, co nie zmienia wysokiej oceny ogólnej za staranność i subtelność interpretacji. Nagrodę specjalną jury otrzymuje… Justyna Reczeniedi. Gratulacje!
