Orkiestra Filharmonii Śląskiej Mirosław Jacek Błaszczyk Dux 2009
Interpretacja: 
Realizacja:
Co to jest: obszerny utwór orkiestrowy z rozbudowaną solową partią fortepianu? Na usta ciśnie się odpowiedź: koncert fortepianowy. A jednak żaden z utworów na omawianej tu płycie nie został tak nazwany. Są to „Rondo a la Krakowiak” Chopina (1829), „Fantazja polska” Paderewskiego (1893) i IV symfonia – „Koncertująca” – Szymanowskiego (1932). Zestawienie ich na jednym krążku jest zabiegiem celnym i roztropnym, przypomina bowiem, że polska literatura fortepianowa, choć uboga w koncerty sensu stricto, poszczycić się może błyskotliwymi sukcesami. Kompozycje Chopina, Paderewskiego i Szymanowskiego należą do kanonu repertuarowego nie tylko polskich wirtuozów fortepianu, a melodyjne tematy zyskały popularność. Zaistniały jako sygnały rozgłośni, ilustracje filmów i reklam. Trudno je oskrobać z patetycznej patyny, którą się pokryły. Nie do końca udało się to też w omawianym tu wykonaniu. Twarda klawiatura fortepianu nie sprzyja eleganckiej realizacji ozdobników i podcina skrzydła frazie, co zwłaszcza w przypadku kompozycji Chopina, utrzymanej w stylu brillant, jest sporym mankamentem. Orkiestrze udziela się ta ociężałość, a w „Fantazji” Paderewskiego – wręcz rachmaninowowska rozlewność. Zespół i solista odzyskują wigor dopiero w „Symfonii” Szymanowskiego. W jej interpretacji, zwłaszcza w II części, słychać dużo radości, swobody i zabawy muzyką. Na kompakcie wydano nagrania sprzed jedenastu lat. Potraktujmy je jako zapis archiwalny.
Autor: Hanna i Andrzej Milewscy
Źródło: HFiM 10/2010
