Rafał A. Łuszczewski (fortepian) Dux 2009
Interpretacja: 
Dla Rafała Łuszczewskiego ta płyta jest powrotem do dzieciństwa i wczesnej młodości. Tak się złożyło, że spędził kilka wczesnych lat życia w Ameryce Łacińskiej, poznając język hiszpański i kulturę kilku krajów latynoskich. Po powrocie uczył się w szkole muzycznej w Opolu. Nagranie „Dancing in Blue” zostało dokonane właśnie w sali koncertowej tej szkoły, natomiast na program złożyły się utwory dwóch Argentyńczyków (Astora Piazzolli i Alberta Ginastery) i Hiszpana (Isaaka Albeniza). Wszyscy oni inspirowali się folklorem ojczystych krajów. George Gershwin, którego „Błękitna rapsodia” (w wersji na sam fortepian) jest mocnym akcentem finałowym, znalazł inspirację w jazzie – muzycznym folklorze USA. Trzeba przyznać, że to zestaw sensowny i gustowny, a wykonanie – więcej niż dobre. Łuszczewski wyśmienicie czuje się w klimatach słońca, ognia, pędu i przestrzeni. Gra z energią i radością, Jego żywiołem są synkopowane rytmy, jak w „El Gaucho Matrero” z „Tres Danzas Argentinas” Ginastery. Jego interpretacje cechują precyzja i wirtuozowska biegłość („Iberia” Albeniza), subtelne niuansowanie dynamiki i nastroju, tudzież bezbłędna intuicja w doborze tempa (tanga Piazzolli). W „Błękitnej rapsodii” pokazuje, że umie też opowiedzieć ciekawą historię. Pięknemu efektowi artystycznemu sprzyja posłusznie współpracujący z solistą instrument (steinway; Łuszczewski jest na liście artystów tej firmy) i wysoka jakość realizacji technicznej albumu, który bez wahania polecamy.
Autor: Hanna i Andrzej Milewscy
Źródło: HFiM 10/2010
