Dux 2013
Muzyka:
Realizacja: Urszula Bartkiewicz jest nie tylko cenionym wirtuozem klawesynu, lecz także znawcą historii muzyki dawnej, a zwłaszcza teorii afektów – nauki o związkach muzyki ze sferą uczuć. Albumowi „Dancing Baroque Music” towarzyszy frapujący esej artystki, w którym pisze ona m.in.: „Dworskie tańce barokowe w szczególny sposób pozwalają na uwolnienie duszy z osłabiających ją uczuć. Jest to zasługą ich teatralnego charakteru, dzięki któremu można bezpiecznie doświadczać i wyrażać emocję. […] Wytworny charakter tańca wymusza sprawność fizyczną i troskę o odpowiednie prezentowanie ciała w ruchu i w przestrzeni”. Bartkiewicz omawia związki muzyki z choreografią i deszyfruje figury taneczne gawota, sarabandy, chaconne czy gigue. Trzeba o tym wciąż pamiętać, słuchając tej płyty – to muzyka tworzona do kunsztownych układów, w których geometria kroków i gestów nie jest sztuką dla sztuki, lecz środkiem komunikacji – okazywania radości lub smutku, miłości lub obojętności na czyjeś względy. Rytm i tempo nie są tu sztywne, lecz dyktowane przez prawdę emocji: chwil zawahania, zachwytu i refleksji. Barwa klawesynu, swoistego barokowego keyboardu, zmienia się w zależności od nastroju; doskonały instrument z Atelier von Nagel umożliwia taki zabieg. Suity i pojedyncze utwory Bacha, Couperina i Rameau oraz mniej dziś znanych: Reinckena, Lebèuge’a, Dieuparta (tańce intrygująco smutne i burzliwe) i D’Angleberta w znakomitej interpretacji Urszuli Bartkiewicz ożywają i ożywiają wyobraźnię.
Hanna i Andrzej Milewscy
Źródło: HFiM 02/2015
