Muzyka: Realizacja: „Irrberge” („Błędne góry”) – to niemiecka nazwa Majnegór – wzgórz pod Niborkiem na Mazurach. Legenda głosi, że w czasie działań wojennych w 1807 roku schroniła się tu okoliczna ludność. Z głodu jedli dziko rosnącą marchew, lecz zawarta w korzeniu substancja zaburzyła ich orientację; dopiero po wielu dniach błąkania się po wzgórzach wrócili do domów. Ponad 200 lat później, w czasie pandemii, dwaj polscy muzycy, świeżo po sesji nagraniowej w Lusławicach, pojechali na Mazury odpocząć. Fotograf Wojciech Grzędziński udokumentował ich „snucie się” w szarym, zamarłym krajobrazie. Zdjęcia stworzyły oprawę graficzną płyty „Irrberge” – spójną z muzyką oraz stanem ducha artystów. W Europejskim Centrum Muzyki Pendereckiego Andrzej Ciepliński i Tymoteusz Bies nagrali recital złożony z utworów na klarnet i fortepian. Klamrą spinającą program są dzieła patrona Centrum – Preludium na klarnet solo (1987) oraz Trzy miniatury na klarnet i fortepian (1956) – w istocie świetna, krótka sonata o persyflażowej części środkowej, w której fortepian odmierza czas jak sekundnik, kontynuując niejako barokowe muzyczne refleksje nad przemijaniem. Trzon albumu stanowią trzy XX-wieczne sonaty: Debussy’ego (1917; transkrypcja znanej sonaty skrzypcowej), Wajnberga (1945) i Poulenca (1962). Najciekawsza okazuje się kompozycja Wajnberga, w której partie instrumentów na długie odcinki rozchodzą się myślowo i dynamicznie. Wszelkie przejawy wyłaniającej się lirycznej melodii są tu „miażdżone”, a ciężki, motorycznie podany temat w pierwszej części budzi grozę. Rewelacja!
