Muzyka: Realizacja: „Sezonowy” tytuł może zdezorientować, a nawet zniechęcić melomanów do choćby odwrócenia pudełka i zerknięcia na spis treści. Oczywiście, taki prezent gwiazdkowy ucieszyłby każdego, kto zna nazwisko Pavarotti, ale kolędy i pieśni kojarzone wyłącznie z Bożym Narodzeniem stanowią mniej niż 1/5 (8 na 34 utwory) prawie dwuipółgodzinnego programu. Oprócz nich album zawiera pieśni religijne (jak „Ave Maria” Schuberta i Bacha/Gounoda), kilka arii operowych (m.in. „M’appari” z „Marty” Flotowa) i piosenki (np. „The Magic of Love” z repertuaru Lionela Richie). Nagrania pochodzą z lat 1976-1999 i wszystkie były już publikowane. W skompilowanym na dwóch krążkach koncercie nad koncertami wystąpili, obok Pavarottiego, jego koledzy ze sławnego tercetu (Placido Domingo i José Carreras), a także gwiazdy muzyki pop, z którymi Luciano uwielbiał współpracować, od Zucchero, poprzez Steviego Wondera, do Stinga. Niezależnie od tego, co sądzimy o wycieczkach wokalistów operowych na tereny innych gatunków muzyki i nie bacząc na to, co myślimy o podobnych albumach, nasuwają się dwa wnioski. Nie ma dziś śpiewaka takiej klasy, a zarazem o takiej popularności, charyzmie i łatwości łączenia artystów, czy to w zbożnych celach charytatywnych, czy po prostu dla dobrej zabawy. Od śmierci Pavarottiego mija już dekada. Fundacja jego imienia dba nie tylko o pamięć patrona, lecz również wspiera młodych muzyków. Dochód z omawianej tu płyty pójdzie na ten cel.
