Polish Radio Experimental Studio Dux 2010
Interpretacja: 
„Moim marzeniem jest, aby moja muzyka intrygowała słuchacza, by nie była mu obojętną. Pragnę ponadto, by poza przekazem estetycznym była także niekiedy prowokacją intelektualną – by pobudzała do myślenia. Nie musi ono dotyczyć wyłącznie substancji kompozycji i samej materii muzycznej, choć docenienie rzemiosła kompozytorskiego przez słuchacza zawsze cieszy” – takim komentarzem opatrzył Bohdan Mazurek (ur. 1937) swoich „Sześć preludiów elektronicznych”. Kompozytor, reżyser dźwięku i instrumentalista niemal całe swoje życie związał ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia. Wykonywał partie instrumentalne, rejestrował dźwięki konkretne, preparował, modulował, montował utwory według własnych pomysłów. Organizował koncerty muzyki elektronicznej. Opracowywał też ilustracje do filmów i słuchowisk. Dwanaście jego kompozycji z lat 1967-89 znalazło się na dwupłytowym albumie, wydanym w ramach retrospektywy radiowych archiwaliów. Cóż, szczerze mówiąc, ta muzyka należy już do przeszłości. Mnóstwo futurystycznych kiedyś brzmień kojarzy się teraz głównie ze zgrzebnymi polskimi filmami science-fiction. Dziś wszystkie te efekty może wyczarować każdy za pomocą prostych programów na swoim komputerze. W utworach Mazurka bezcenna jest geneza – historia każdego z nich to zapis heroicznych zmagań z ograniczeniami technicznymi; dowód kontestacji reżimu i triumfu niezależności artystycznej i duchowej. Dlatego tego albumu trzeba słuchać z książeczką w ręku, a nad „Epitaph”, poświęconym Janowi Palachowi, trzeba pochylić głowę.
Autor:Hanna Milewska
Źródło: HFiM 10/2011
