Dux 2013
Muzyka:
Realizacja: „(…) nowa muzyka nie powinna poniżać artysty do roli muzyka odczytującego «nowe nuty», lecz ma nobilitować jego osobowość” – uważa papież (bez ironii) polskiej awangardy muzycznej, Bogusław Schaeffer. Kreatywny wykonawca jest pochodną obszaru swobody, zapisanego przez autora w partyturze. Poprzez otwartość dzieła dokonuje się „zwycięstwo ducha nad materią”; powstaje „twór multiwersjonalny, nigdy się niestarzejący, w którym każda nowa epoka może wyrazić swoje emocje, swój stosunek do tworzywa, swoją ekspresję”. Są taśmy z zarejestrowanym materiałem, są schematy czasu i częstotliwości, a jednocześnie jest wielkie pole manewru artystycznego – innego montażu, innych zabiegów akustycznych, świeżej partii solowej. Świetnie pokazuje to dwupłytowy album „Assemblage”. Zestawiono tu po dwie wersje danego utworu. Na przykład „Project” z roku 1975 słyszymy z solistą – tubistą, a następnie z oboistą. „Heraklitiana” (1970) rozbrzmiewają raz w harfowym wykonaniu Urszuli Mazurek, a później – w wiolonczelowym „przetrawieniu” przez Mikołaja Pałosza. Największym wyzwaniem było ponowne przygotowanie przez Wolframa nowej wersji słynnej symfonii „Elektronicznej”, której pranarodziny (1966) w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia zawdzięczamy nieodżałowanej pamięci realizatorowi, Bohdanowi Mazurkowi. Kto chce poznać i docenić muzykę Schaeffera, musi poświęcić dwie i pół godziny na absolutną koncentrację. Po takim doświadczeniu będzie może nie lepszym człowiekiem, ale na pewno lepszym melomanem.
Autor: Hanna i Andrzej Milewscy
Źródło: HFiM 06/2014
