Dux 2017
Muzyka:
Muzyka nie zna granic – tę jakże fundamentalną prawdę ilustruje płyta wydana przez młodą polską firmę fonograficzną Anagram. Na krążku spotkali się artyści trzech narodowości: Japonka, Ukrainiec i Polak. Każdy z nich gra na innym instrumencie (flet, wiolonczela, fortepian), a program albumu ułożyli z utworów napisanych w XX wieku przez kompozytorów trzech narodowości: dwóch Francuzów, szwajcarskiego Żyda i Japonkę. Wspólnym mianownikiem tych dzieł jest obrazowość – sugestywne opisywanie dźwiękiem klimatów i sytuacji. Słuchając „Prélude, Récitatif et Variations” Maurice’a Duruflé, można sobie wyobrazić spacer i ożywione rozmowy trzech postaci. „Trois Aquarelles” Philippe’a Gauberta to postimpresjonistyczne malunki trzech pór dnia: rześkiego jasnego poranka, posępnego jesiennego wieczoru i parnej letniej nocy w ogrodzie. Ernest Bloch w swoim „Concertino” ucieka się do klasycystycznej i barokowej stylizacji, aby nakreślić muzyczny wykres melancholii. Dojrzałe stadium osiąga ona w środkowej części utworu – Andante. Natomiast Rika Suzuki w „Palingenesis II” (na flet i wiolonczelę) tworzy ilustrację do potencjalnego filmu przyrodniczego o fazach rozwoju organizmu, na przykład motyla. Odgłosy natury są naśladowane przez liczne flażolety i niekonwencjonalne traktowanie strun. Kalejdoskopem barw i kształtów operują muzycy o wielkiej wrażliwości i biegłości technicznej, umiejętności słuchania partnerów i pięknego dialogowania.
Hanna Milewska
Źródło: HFiM 11/2017
