Muzyka: Realizacja: Europejski barok to nieustanna wędrówka kompozytorów – w poszukiwaniu nauczyciela, mistrza albo kolejnego pracodawcy. Niemcy jeździli do Włoch, a Włosi – do Niemiec. Agostino Steffani (1654-1728) przebywał m.in. w Monachium, Hanowerze, Düsseldorfie, Löpsingen i Seltz. Czasem zajmował stanowisko nadwornego muzyka, a czasem – wikarego lub proboszcza, jako że był też księdzem katolickim. O dziwo, jego twórczość sakralna jest o wiele mniej znana niż opery i kameralistyka. Odkrywana w manuskryptach i nagrywana, z pewnością zainteresuje nie tylko muzykologów. O jakie skarby chodzi, pokazuje omawiany album. Prawie dwie trzecie czasu nagrania zajmują światowe prapremiery fonograficzne. To krótkie (5-12 minut) utwory wokalno- -instrumentalne, przeważnie kilkugłosowe. Płytę otwiera „Stabat Mater”, ostatnie dzieło, najwyżej cenione przez samego kompozytora, jedno z najpiękniejszych opracowań tekstu tej sekwencji w dziejach muzyki. Twórczość Steffaniego robi wielkie wrażenie poprzez swą perfekcyjną konstrukcję, intensywność i spiętrzenie emocji. Fragmenty, w których dialogują głosy (od dwóch do pięciu) brzmią jak fascynujące ansamble operowe. W tych „sakralnych mikrooperach” natchniony Diego Fasolis obsadził pierwszorzędnych śpiewaków, wśród których prym wiodą: Cecilia Bartoli, brawurowa jak zawsze, oraz jeden z najlepszych młodych kontratenorów – Argentyńczyk Franco Fagioli. Steffani: dodaj do ulubionych!
Autor: Hanna i Andrzej Milewscy Źródło: HFiM 06/2014
