4EverMusic 2009
Interpretacja: 
„Opowieść” to trzecia autorska płyta Wojciecha Majewskiego – pianisty, kompozytora, aranżera, a także autora książki o Marku Grechucie. Podobnie jak poprzedni album („Zamyślenie”) jest to muzyka bardzo osobista. Już pierwszy utwór – „Pożegnanie 2005” – odnosi się do wydarzeń związanych ze śmiercią ojca artysty, Henryka Majewskiego znakomitego trębacza, ważnej postaci polskiego jazzu. Jest to jednocześnie prolog do właściwej kompozycji, składającej się z siedmiu zróżnicowanych części, przechodzących płynnie jedna w drugą. Muzyka suity, bo chyba tak można potraktować „Opowieść”, próbuje łączyć elementy klasyki (romantyzm) z dynamicznym postbobem. Utwory nie są zbyt rozbudowane, a solówki zgrabnie wtapiają się w narrację. Majewski gra solo, w trio oraz w kwintecie, w którym znaleźli się: brat lidera – trębacz Robert Majewski, tenorzysta Tomasz Szukalski, basista Jacek Niedziela oraz młody i ekspresyjny perkusista – Krzysztof Dziedzic. Formacja brzmi bardzo dobrze. Czuje się w niej energię, zgranie i dyscyplinę. Muzykiem pierwszoplanowym pozostaje pianista. Nie do końca przekonały mnie fragmenty grane przez niego solo, z pewnym przerostem ornamentyki, dosłownością harmoniczną i sentymentalizmem. Pewne wątpliwości wzbudził też tytuł albumu, który powinien chyba brzmieć: „Opowieści”. Mimo tych drobiazgów płyta warta polecenia, zwłaszcza utwory II, IV i V.
Autor: Bogdan Chmura
Źródło: HFiM 03/2010
