Polskie Radio 2019
Muzyka:
Mamy rok Moniuszki, więc moniuszkowskich projektów pojawi się sporo i nie wszystkie będą nam potrzebne. Jednak akurat Włodkowi Pawlikowi nie zarzucałbym koniunkturalizmu. Romantyzm nie był mu obcy, zarówno jeżeli chodzi o język muzyczny, jak i ideologię. Warto przypomnieć choćby album „Anhelli” z 2006 roku (za który otrzymał Fryderyka), osnuty na poemacie Słowackiego. A co do romantyzmu języka, jest on obecny praktycznie na wszystkich płytach naszego jedynego laureata Grammy wśród jazzmanów. Pawlik potraktował tematy Moniuszki, zarówno arie operowe, jak i pieśni, jak standardy jazzowe. Podszedł do nich z szacunkiem i melodie łatwo rozpoznać. A jako że każdemu Polakowi siedzą głęboko pod skórą, to nie trzeba zerkać na listę utworów, by wiedzieć, co jest grane. Tematy są rozwijane w improwizacjach, a także zreharmonizowane i zrytmizowane na jazzową modłę. Wszystko ze smakiem, lekko i nie na siłę. Zarówno wielbiciel jazzu, jak i (nie)ortodoksyjny miłośnik klasycznej tradycji powinni być usatysfakcjonowani. Liderowi towarzyszy Paweł Pańta na kontrabasie oraz młody perkusista Adam Zagórski. W lot rozumieją intencje Pawlika i idealnie wpasowują się w jego wyważone interpretacje, które cechują umiar, elegancja i szacunek dla obu muzycznych światów.
Marek Romański
Źródło: HFiM 07-08/2019
