Muzyka: Realizacja: Duński pianista Simon Toldam, pomimo młodego wieku, ma już spore międzynarodowe obycie. Jest członkiem tria holenderskiego perkusisty Hana Benninka. Współpracował też z tak znanymi muzykami, jak Evan Parker, Misha Mengelberg, Chris Speed czy Dave Douglas. Miałem okazję widzieć kilkakrotnie jego grę na żywo. Prywatnie spokojny, skromny, można nawet powiedzieć: wycofany – na scenie staje się kimś zupełnie innym. Zachowuje się ekscentrycznie. Gra na fortepianie całym ciałem. Nie sposób przewidzieć, co zrobi za chwilę. Taka też jest jego muzyka – kapryśna, nieprzewidywalna, mieszająca najlepszą jazzową tradycję z chaotycznymi szaleństwami albo momentami kontemplacji i wyciszenia. Do swojego tria Toldam dobrał dwóch rodaków: kontrabasistę Nilsa Davidsena i perkusistę Knuta Finsruda. Panowie idealnie wpasowują się w rozwichrzoną grę lidera. Ich rola nie ogranicza się do akompaniowania; perkusista często stymuluje dźwiękowe wydarzenia. Z kolei Davidsen stara się utrzymywać całe towarzystwo w ryzach, w stanie czegoś w rodzaju kontrolowanego chaosu. „Kig Op” nieustannie zaskakuje słuchacza. Nie ma tu czasu na nudę, stale coś się dzieje. Każdy nowy motyw jest jednocześnie zalążkiem kolejnej zmiany nastroju, tempa, stylistyki. Bywa to fascynujące, ale w większej dawce może męczyć. Na szczęście płyta nie jest zbyt długa.
