Hevhetia 2017
Muzyka:
Realizacja:
Po blisko dwóch latach od premiery „Something Personal” doczekaliśmy się edycji albumu w formie dwóch płyt winylowych. Radość to ogromna, bowiem mamy do czynienia z jedną z najciekawszych polskich płyt jazzowych ostatnich lat. W porównaniu z edycją CD (która notabene ukazała się w dwóch różniących się nieznacznie wersjach: oficjalnej i skierowanej do dziennikarzy) materiał rozszerzono. Na czarnych płytach z 2017 roku ujęto nagrania z obu wydań, zmieniono kolejność utworów oraz dodano niepublikowaną wcześniej kompozycję Michała Barańskiego „Dormitory Groove”. Każdy utwór cechuje spójność, zarówno w aspekcie harmonii, jak i ozdobników. Słyszymy ją i w swawolnych galopadach kontrabasu Macieja Adamczaka, i w kadencjach perkusji Dawida Fortuny. Paweł Kaczmarczyk dyskretnie wykorzystuje elektronikę i preparuje fortepian. O ile zabiegi te nie zawsze sprawdzają się w kameralnym jazzie, to w utworach „Sunrise”, „Mr. Blacksmith” oraz „I.E.Q.” stanowią wyborny dodatek. Każdy egzemplarz albumu ma indywidualny numer i własnoręczny podpis pianisty. Płyty zapakowano w stylową rozkładaną kopertę. Nagranie brzmi dynamicznie i zdecydowanie. Szum analogowego nośnika towarzyszy nam bardzo subtelnie, dodając jedynie uroku tej kameralnej realizacji. Średnie tony są naturalne i bogate w szczegóły, a czytelny bas przekonująco przekazuje zarówno linię kontrabasu, jak i uderzenia lewej ręki pianisty. Jakością brzmienia nośnik analogowy nokautuje płytę CD, mimo że w obu przypadkach mamy do czynienia z materiałem pierwotnie zarejestrowanym cyfrowo.
Robert Ratajczak
Źródło: HFiM 09/2017
