Muzyka: Realizacja: Michael Formanek zwykle występuje w małych składach. Tym razem jednak postawił na bogatszą instrumentację. Ponadto skomponował wszystkie utwory i samodzielnie je zaaranżował. Najwyraźniej jednak nie czuł się już na siłach utrzymać w ryzach kilkunastoosobowy skład, grając równocześnie na kontrabasie, bo do roli dyrygenta zaangażował Marka Heliasa. Utwory, początkowo melancholijne, miejscami kojarzące się z klimatem amerykańskiej prerii, później zaś ostrzejsze, bardziej zadziorne – zgrabnie się wiążą, tworząc nastrojową całość. Album podzielono na sześć części. Otwierające nagranie tytułowe wprowadza słuchaczy w charakter całości. Drugi utwór to gratka dla miłośników kontrabasu. Zanim dołączą pozostali artyści, solówka Formanka trwa ponad minutę. Później lider także nie przestaje improwizować – stopniowo „zagęszcza” i uatrakcyjnia swój popis. W połowie krystalizuje się stały rytm, aby pod koniec znów rozpłynąć się w zbiorowej improwizacji. Mimo że jesteśmy już po kwadransie programu, to dopiero preludium. Dalej otrzymujemy atrakcyjne solówki Chrisa Speeda (saksofon tenorowy), Ralpha Alessi (trąbka), Tima Berne’a (saksofon barytonowy) oraz innych uczestników tego udanego przedsięwzięcia. Grzegorz Walenda Źródło: HFiM 05/2016
