P.K. 2008
Interpretacja: 
Realizacja:
To druga, po „Spełnieniu”, autorska płyta Macieja Tubisa. Pianista jest absolwentem akademii muzycznej w Łodzi i laureatem wielu nagród. Obecnie koncertuje ze swoim triem w klubach jazzowych całej Polski. Album zawiera rejestrację koncertu w łódzkiej filharmonii z maja 2008. Repertuar, poza standardem Davisa „All Blues”, to kompozycje Tubisa, napisane na fortepian i smyczki. Ten skład w jakimś sensie zdeterminował charakter utworów – artysta starał się pokazać w możliwie najbardziej wszechstronny sposób, a więc jako kompozytor, aranżer, wykonawca i, wreszcie, improwizator. Tym samym wyznaczył sobie pułap, który trudno osiągnąć nawet najbardziej wytrawnym muzykom. Zważywszy jego niewielkie doświadczenie kompozytorskie i jazzowe, propozycję można jednak ocenić jako „rokującą nadzieje”. Muzyka Tubisa to spotkanie klasyki i jazzu europejskiego (improwizacje z wpływami Jarretta, Możdżera, linii skandynawskiej). Ważne są także emocje; już same tytuły wiele mówią „Cierpienie”, „Spełnienie”, „Radość”. Płyta ogólnie „na tak”, choć trochę przeszkadza styl improwizacji z wtrętami XIX-wiecznej wirtuozerii, a także uproszczone rozwiązania formalne i parę zgrzytów harmonicznych. Plus to technika pianisty oraz jego potencjał kompozytorski.
Autor: Bogdan Chmura
Źródło: HFiM 7-8/2009
