DUX 2020
Muzyka: 
Ludwik Sarski Orchestra, jak sama nazwa wskazuje, jest duetem. Tworzą go Damian Szymczak (klarnet, fortepian) i akordeonista Piotr Tomala. Nazwa „formacji” jest wielce zagadkowa – z nazwisk obu artystów nijak nie da się ulepić jej „patrona”, natomiast naturalne skojarzenia łączą ją z Ludwikiem Starskim (nie Sarskim), autorem tekstów do piosenek przedwojennego kina. Płyta powstała w 100. rocznicę wejścia na ekrany filmu Chaplina „Brzdąc” („The Kid”) i stanowi współczesną ilustracją dźwiękową do tegoż obrazu. Album został wydany bardzo starannie. Na okładce zamieszczono stylizowane fotografie i teksty, w których czytamy m.in. że muzyka krążka, utrzymana w klimacie early jazzu i jazz waltzów, jest wyjątkowa. Całość to 21 krótkich fragmentów, w których wykorzystano środki najprostsze z możliwych – tematy, niestety dość banalne, oparte na kilku akordach, są powtarzane niemal bez modyfikacji, budowania napięć i dramaturgii. Na pewno nie jest to muzyka wywodząca się z jazzu, bo ten zakłada improwizację choćby w śladowej postaci. Tutaj próżno szukać takich fragmentów, choć prawdopodobnie to, co słyszmy zostało zagrane „z głowy”. Owszem, pojawiają się rytmy ragtime’owe i walce, ale mają one raczej rodowód wodewilowy. Nie wykluczam, że muzyka LSO sprawdziła się w połączeniu z obrazem, natomiast jako produkt autonomiczny, mający funkcjonować poza kadrem, broni się słabo.
Bogdan Chmura
