Lee Konitz/Brad Mehldau/ Charlie Haden/Paul Motian ECM 2011 Dystrybucja: Universal
Interpretacja: 
Realizacja:
Cztery gwiazdy jazzu, z których każda ma już za sobą dziesiątki własnych płyt, autorskie projekty i współpracę z gigantami gatunku. Bez przesady można stwierdzić, że wspólnie dodali sporo nowych detali do idiomu jazzowego, jaki panuje dziś na światowych scenach. Spotkali się na deskach legendarnego, nowojorskiego klubu, w którym nowatorskie dźwięki tworzyli najwięksi: John Coltrane, Eric Dolphy, Sonny Rollins i wielu innych. Czy zatem w takim miejscu i takim gronie będą się prześcigali we własnych kompozycjach, solach, starali się narzucać swoje wizje jazzu? Nic z tych rzeczy. Repertuar jest w całości złożony ze standardów. Nikt tu nie stara się na siłę forsować ani siebie, ani awangardowych pomysłów. O dziwo, wszyscy słuchają się wzajemnie i raczej utrzymują w granicach nowoczesnego, ale jednak mainstreamu. Czy to znaczy, że nie ma tu nic ciekawego, odkrywczego? Ależ skąd! Tyle że to, co najciekawsze, tkwi głębiej – w pełnym duszy brzmieniu altu Konitza, w melodycznych frazach kontrabasu Hadena, w przestrzennych, delikatnych konstrukcjach perkusyjnych Motiana. To są muzycy, którzy nie muszą niczego udowadniać. Oni po prostu grają pięknym dźwiękiem piękne melodie. I to wystarczy, żeby przeniknąć do naszych głęboko skrywanych uczuć. Płyta pełna subtelnej urody i mądrości, która przychodzi wraz z wiekiem i doświadczeniem.
Autor: Marek Romański
Źródło: HFiM 7-8/2011
