Blue Note Records 2017
Muzyka:
Popularność duńskiego pianisty Joepa Bevinga przypomina tę, jaka jest udziałem gwiazd popu. Nagrywa dla prestiżowej firmy płytowej Deutsche Grammophon, niemal synonimu najwyższej klasy wykonawstwa muzyki klasycznej. Kim jest pan Beving? Byłym pracownikiem agencji reklamowej, który po pracy brzdąkał sobie na pianinie i komponował proste melodyjki. Jego życie zmieniło się o 180 stopni, gdy je nagrał i własnym sumptem wydał płytę „Solipsism”, a później materiał z tego longplaya umieścił w serwisie Spotify. Ludzie zaczęli masowo odtwarzać te utworki. Usłyszał je też jeden z szefów DG i zaproponował Duńczykowi kontrakt na nowy album; wznowił też w swoich barwach stary. „Prehension” to właśnie owoc tej współpracy. Czym zachwycają się miliony słuchaczy serwisów streamingowych? W, przyznaję, efektownej graficznie okładce znajdziemy płytę wypełnioną prościutkimi utworami o raczej popowym charakterze, nagranymi w mgle pogłosu, żeby brzmiały trochę nierealistycznie i ambientowo. Nie brakuje repetytywności oraz rzewnych, nostalgicznych melodii. Słychać echa Erica Satie, Michaela Nymana, kiedy indziej Briana Eno z jego akustycznych płyt. Po ciężkim dniu w korporacji – jak znalazł. Do tego jeszcze kadzidełko, masaż i pachnąca kąpiel
Marek Romański
Źródło: HFiM 01/2017
