ECM 2021 Mało wychodzi dobrych płyt jazzowych, mimo że wychodzi dużo płyt jazzowych. Tyle że często nie są dobre. A właściwie… większość jest zła. Z „Last” się udało i nie jest to jedynie zasługą sesji w najlepszym polskim studiu Custom 34. Tam też powstają czasem produkcje, które sobie na to miejsce nie zasłużyły. A ten album świetnie brzmi, ale jest również świetnie zagrany. Ponadto niesie przesłanie. Tytuł w języku angielskim oznacza zarówno „przetrwać”, jak i „ostatni”. Motywem przewodnim jest niepokój o środowisko naturalne. Stąd pewnie ta eko-tekturowa okładka, która nie bę- dzie się rozkładać tysiące lat. Podobno w całości powstała z makulatury. Podoba mi się ten pomysł, ale skupmy się na muzyce. Słyszymy minimalistyczny jazz, roz- łożony na trzech muzyków: Michała Ciesielskiego (fortepian), Piotra Gierszewskiego (gitara basowa) i Adama Golickiego (perkusja), zagrany ze smakiem, wyczuciem i emocją. Mimo braku przesterów to muzyka otwarta na rocka. Mimo braku elektroniki to muzyka otwarta na trans. Mimo braku jakichkolwiek ulepszaczy to muzyka o niebo ciekawsza od proponowanej przez większość jazzowych trójek. Zabawa ciszą, kolorem, teksturą i temperaturą przy użyciu tak niewielu środków to prawdziwa sztuka. Na razie mój typ na płytę roku w swoim gatunku.
Michał Dziadosz
Muzyka: 
